Οι δαπάνες για την υγεία στην Ιταλία τα τελευταία είκοσι χρόνια

Του Νίκου Ευθυμιάδη**

    Συζητούμε όλοι μας αυτές τις ημέρες για την αγαπημένη μας Ιταλία και πώς προκλήθηκε αυτό το δράμα στη γειτονική μας χώρα.

Στις τελευταίες μέρες, η πανδημία του κορωνοϊού έχει φέρει στο κέντρο των συζητήσεων και στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, το τι συμβαίνει στην Ιταλία.

    Είναι γνωστό ότι η Ιταλία είναι μία από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου με ισχυρό Σύστημα Υγείας.

    Ασφαλώς, πρώτα θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι εμπορικές και τουριστικές σχέσεις Ιταλίας και Κίνας είναι πολύ μεγάλες. Η Ιταλία είναι ένας αγαπημένος εταίρος και συνεργάτης της Κίνας στην Ευρώπη με τεράστιες εμπορικές συναλλαγές.

    Η δε Λομβαρδία με πρωτεύουσα το Μιλάνο, είναι η πιο πλούσια Περιφέρεια του κόσμου με πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα Κινέζων, όπως κι όλος ο πλούσιος Ιταλικός Βορράς.

    Κάνοντας μια οικονομική προσέγγιση, μπορούμε να πούμε ότι τα τελευταία δέκα (10) χρόνια περίπου 37 δισεκατομμύρια ευρώ, που είχαν δρομολογηθεί για δαπάνες στη Δημόσια Υγεία κόπηκαν.

▶ Το 2012 η κυβέρνηση Monti, αποφάσισε μείωση των δαπανών για την Υγεία για τα επόμενα τρία (3) χρόνια, ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ.

▶ Από το 2015 έως το 2019, περικόπηκαν άλλα 12 δισεκατομμύρια ευρώ, που είχαν προβλεφθεί, για να αντισταθμίσουν τον πληθωρισμό, είτε για να προσαρμοστεί το Σύστημα στις νέες ανάγκες.

    Περιορισμοί μάλλον γενναίοι, έγιναν κυρίως στο προσωπικό. Ελάχιστες προσλήψεις νέων γιατρών έγιναν.

    Το αποτέλεσμα είναι σήμερα σύμφωνα με τα Συνδικαλιστικά Όργανα των Ιταλών Γιατρών, στο Ιταλικό σύστημα Υγείας να υπάρχει έλλειμμα 46.000 εργαζομένων, εκ των οποίων 8.000 Γιατροί.

    Τα τελευταία είκοσι (20) χρόνια, οι δαπάνες της Υγείας σε απόλυτους αριθμούς αυξήθηκαν σχεδόν σταθερά, περνώντας από 71,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2001 σε 114,5 δισεκατομμύρια το 2019.

    Όμως, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Για να αξιολογηθεί σωστά, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και ο πληθωρισμός.

     Τη δεκαετία 2010-2019 η δημόσια δαπάνη για την Υγεία στην Ιταλία αυξήθηκε κατά 8,8 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξανόμενη κατά μέσο όρο 0,9% ετησίως. Ποσοστό χαμηλότερο από το ποσοστό του πληθωρισμού, που ήταν 1,07% ετησίως.

    Ουσιαστικά, ο πληθωρισμός ήταν καθοριστικός παράγοντας που μείωσε τις δαπάνες για την Υγεία στην Ιταλία.

    Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η Ιταλία είναι μια χώρα με μεγάλο ποσοστό υπερήλικων-γερόντων. Από το 2000 μέχρι σήμερα, οι άνω των 65 ετών αυξήθηκαν κατά το εν τρίτο (1/3), φθάνοντας από 10,6 σε 13,7 εκατομμύρια. Υπολογίζεται, ότι αυτοί στοιχίζουν κατά μέσο όρο στις υπηρεσίες Υγείας σχεδόν το διπλάσιο από έναν νέο.

    Συνεπώς οι δαπάνες Υγείας για αυτό τον γερασμένο πληθυσμό, έπρεπε οπωσδήποτε να αυξηθούν ριζικά.

    Μια σημαντική προσέγγιση για να δούμε την εξέλιξη των δαπανών με την Υγεία στην Ιταλία, είναι να συγκρίνουμε τις δαπάνες Υγείας σε σχέση με το Α.Ε.Π.

    Στο 2019 μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση της περιόδου 2008-2013, αλλά και ύστερα από μία αργή επανάκαμψη που ακολούθησε, οι δαπάνες της Δημόσιας Υγείας στην Ιταλία κατέβηκαν στο 6,6% του Α.Ε.Π.

     Μια μείωση του 0,4%. Υπολογίζοντας επίσης τις ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία, φθάνουμε στο 8,9% του Α.Ε.Π. Πάντα χαμηλότερο από της Γαλλίας (11,5% του Α.Ε.Π.) και της Γερμανίας (11,1% του Α.Ε.Π.).

    Υπολογίζεται ότι σε μια δεκαετία χάθηκαν 70.000 νοσοκομειακές κλίνες και έκλεισαν 359 Κλινικές Νοσοκομείων. Επίσης πολυάριθμα μικρά νοσοκομεία άλλαξαν χρήση ή έκλεισαν.

    Συνεπώς, στα τελευταία είκοσι χρόνια και ειδικότερα στην περίοδο της κρίσης, σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία αλλά και με τις απόψεις των Ιατρικών Συλλόγων και των Συνδικαλιστικών φορέων του κλάδου της Υγείας, δεν δόθηκε η απαιτούμενη προτεραιότητα στις Δαπάνες Υγείας.

Γεγονός που το ζει η Ιταλία σήμερα αυτή τη δύσκολη περίοδο, που τρέχουν να δημιουργήσουν καινούργιες νοσοκομειακές κλίνες και πτέρυγες, να κάνουν άμεσες προσλήψεις προσωπικού, μεταφέρουν ασθενείς από το βορρά στο νότο κλπ.

    Δυστυχώς, η πραγματικότητα σήμερα είναι απερίγραπτα δύσκολη στην Ιταλία.

    Όλοι εμείς που σπουδάσαμε στα φιλόξενα Πανεπιστήμια της Ιταλίας, αλλά και όλος ο Ελληνικός Λαός, είναι κοντά στον φίλο Ιταλικό Λαό και στον Γολγοθά που ανεβαίνει.

* Πρόκειται για το πρώτο άρθρο για τη Δημόσια Υγεία στην Ιταλία

**Ο Νίκος Ευθυμιάδης είναι Πρόεδρος του Πανελλήνιου Ελληνοιταλικού Συλλόγου Φιλίας και Συνεργασίας Αποφοίτων Ιταλικών Πανεπιστημίων, Απόφοιτος της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Παβίας (Συγκοινωνιολόγος – Πολιτικός Μηχανικός), τ. Διοικητής του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Τρικάλων