Η Γέννηση του Χριστού, η παντοτινή χαρά μας

Συνήθως στην λογική του κόσμου η λέξη μυστήριο προκαλεί τρόμο για το άγνωστο που κρύβεται μέσα σ’ αυτό. Αντίθετα για την εκκλησία είναι αφρομή χαράς και απαρχή σωτηρίας, φανερώνει την φιλανθρωπία του Θεού. Περιγράφει το σχέδιο της Θεία Οικονομίας, τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός κινείται στον κόσμο.


Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε την Γέννηση του Χριστού κι ας έχουμε πάψει προ πολλού να χαιρόμαστε, καθώς γιορτή χωρίς χαρά δεν γίνεται. Μάλλον, το ορθότερο θα ήταν ν’ αποδράσουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας, που μοιάζει να έχει μετατραπεί σε κόλαση.

Κι ενώ κατηγορούμε τον Θεό, την ζωή της εκκλησίας και των αγίων ως απόκοσμη, εμείς επιμένουμε στην αναζήτηση στιγμών κι ευχάριστων διαλλειμάτων απ’ αυτόν τον κόσμο. Έχοντας ηττηθεί, μιας και παραιτηθήκαμε απο την ίδια την ζωή, από το δικαίωμα της χαράς και της ελπίδας. Πόση θλίψη άραγε μπορούν να κρύψουν εκατοντάδες λαμπιόνια, πολύφωτοι δρόμοι και δυνατές μουσικές; Ελάχιστη, σαν τελείωσουν οι γιορτές και ξεστολιστούν οι πλατείες και τα σπίτια, ο καθένας μας μουδιασμένος προσπαθεί να επανέλθει στην καθημερινότητα, διότι τίποτα δεν καταλάβαμε, ή καλύτερα δεν θελήσαμε να συναντήσουμε τον Ένα, Εκείνον που ήλθε ανάμεσα μας, στις πιο τραγικές στιγμές του κόσμου.

Παίρνει λοιπόν ο Θεός την ανθρώπινη σάρκα, φορά ολόκληρο τον άνθρωπο, πλην της αμαρτίας, που δεν υπάρχει οντολογικά προς Αυτόν, ως ξένη στην φύση και την δημιουργία Του, εισαγώμενη από τον ίδιο τον άνθρωπο. Και τον τιμά, δεν υπερβαίνει απλώς την φθορά και τον θάνατο, μα εξυψώνει την ανθρώπινη φύση, την τοποθετεί στα δεξιά του Θεού Πατρός. Ουσιαστικά, κάνει τον άνθρωπο θεό, αφού τον προσλαμβάνει στην δική του Θεότητα.

Μέσα στην πιο μεγάλη απελπισία, στα ζοφερά σκοτάδια, ο Θεός θα έλθει και πάλι στο κόσμο για να συνατήσει τον άνθρωπο, θα Σαρκωθεί για ν’ ανυψώσει και να τιμήσει τον άνθρωπο, κάνοντας τον θεό, ανοίγωντας το δρόμο προς το καθ’ ομοίωσιν.

Όλη αυτή η κίνηση του Θεού, περιγράφεται με χαρά μέσα στην εκκλησία, η οποία καλεί τον άνθρωπο να βιώσει το μυστήριο της σωτηρίας, την απαρχή της δημιουργίας, του καινούργιου κόσμου μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Η Γέννηση του Χριστού δεν προσφέρεται ως αποόδραση από τον κόσμο, αλλά προσδίδει σ’ αυτόν νόημα και περιεχόμενο. Κάθε άνθρωπος είναι εικόνα Θεού, πολύτιμος και άξιος αγάπης και τιμής επειδή ακριβώς ο Θεός έγινε άνθρωπος, δέχτηκε να πάρει την ανθρώπινη φύση, χωρίς να ντραπεί, έλαβε το φθαρτό και το έκανε άφθαρτο, παρέλαβε την νέκρωση και την μεταποίησε σε ζωή, μετέβαλε το σκοτάδι σε φως.

Αντί για Χριστούγεννα, Σάρκωση του Θεού στον κόσμο, αντί για ένα πνεύμα απρόσωπο κι ευχάριστο, για λίγες μόνο στιγμές, Ένας Θεός που συγκαταβαίνει, φτάνει στο ύψος του ανθρώπου και τον πλησιάζει. Αντί των αμετρήτων ευχών, η βίωση του μυστηρίου της φιλανθρωπίας του Θεού. Αντί των πολλών φαγητών κι εδεσμάτων, η μετοχή στο Δείπνο του Χριστού στο Σώμα και το Αίμα Του, που ο Ίδιος προσφέρει, ως μόνιμη τροφή σε κάθε άνθρωπο, πρόγευση της Ουρανίου Βασιλείας, φάρμακο αθανασίας, όχι των καθαρών κι αναμάρτητων, μα των αμαρτωλών, που συνεχώς ξερούν να μετανοούν. Να κρατούν τα βρεφικά σπάργανα του Χριστού ως την μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης και της φιλανθρωπίας Του προς αυτούς.

Η Γέννηση του Χριστού δεν αφορά τους τέλειους, που όπως νομίζουν δεν αμαρτάνουν ποτέ, μα εκείνους που αντικρύζουν κατάματα τον εαυτό τους και βλέπουν την κατάσταση τους, το χάλι της ζωής τους, χωρίς ν’ απελπίζονται. Αντίθετα, συνειδητοποιούν πως γι’ αυτούς πρώτα απ’ όλους έγινε Άνθρωπος ο Θεός. Ετούτοι βιώνουν το μυστήριο της Σάρκωσης, μέσα στα δάκρυα τα πιο πολύτιμα μαργαριτάρια, που τ’ ακουμπούν στην φάτνη της εξομολόγησης, στο επιτραχείλι του πνευματικού, ως δώρα στον Νεογέννητο Χριστό.

Στα τόσα πολλά, στις ετοιμασίες μας, να μην ξεχάσω, να μην ξεχάσεις, να μην ξεχάσουμε, αναμένοντας την ερχομό του Χριστού, να στοχαστούμε λιγάκι την φιλανθρωπία Του, να νιώσουμε ότι για έμας έγινε Άνθρωπος. Δεν ντράπηκε για μας, αλλά μας αγάπησε μέχρι Σταυρού και μας Ανέστησε φτάνοντας έως τον Άδη.

Ας γίνει η Γέννηση του Χριστού, βίωμα χαράς κι ελπίδας παντοτινής που διαρκούν όχι μονάχα τις μέρες των γιορτών, φωτός αιωνίου, που συνεχίζει να υπάρχει κι όταν ακόμα θα σβήσουν οι χριστουγεννιάτικοι διάκοσμοι.

Χριστός Ετέχθη(Γεννήθηκε)-Αληθώς Ετέχθη(Γεννήθηκε) στις καρδιές όλων μας!

Τρυφωνόπουλος Γεώργιος

Θεολόγος Α.Π.Θ. tgeorgiosam@gmail.com

Αμύνταιο, 53200

6987221930