Στο παιχνίδι ενός "διαβόλου". Της Δόμνας Γκίνη Project Manager

Φοβίες, απειλές, ταραχές, ψέματα και μέσα σε όλα αυτά μια σκληρή πραγματικότητα, μια ωμή αλήθεια που φανερώνει τις αδυναμίες του

κυβερνητικού σχεδίου οικονομικής - ηθικής - γενικής ανάκαμψης μέσα απο τα επαναλαμβανόμενα αποτυχημένα ρίσκο, να αποκαλύπτουν μια προς μια τις κρυφές παγίδες τόσο στον οικονομικό τομέα (φορολογία, τραπεζικές οφειλές, δάνεια κ.λ.π.), όσο και στον κοινωνικόπολιτισμικό ο οποίος συνοδευόμενος απο το ατελείωτο "λαοχάος" να οδηγεί την χώρα αυτή αλύπητα προς το τέλος της.

Που κρύβετε άραγε το δίκιο όλων μας; Στο κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, στο πούλημα του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου απο την Gοldman Sachs, στο φιάσκο της ΔΕΠΑ, στη φορολογία, στα μνημόνια, στην ανεργία, στο κρατικό ξεπούλημα, Που;;

Μας έφαγε το success story τρομάρα τους και οι sickατεs "γραβάτες", να ψάχνουνε για "γάϊδαρο" να του φορτώσουνε τα κρίματα τους, μια το unfair του ΔΝΤ, μια η λίστα Λανγκαρτ, μια τα εσωτερικά μέτωπα και τα συμμαχικά πηγαδάκια να παίζουν το παιχνίδι μιας συνεχόμενης παραλλαγής άσκοπων μεταρυθμίσεων που μόνο ντροπή μοιράζει παρά ανάπτυξη.

Είναι ξεκάθαρο πως το "ξένο" διαολόχρημα έχει δόλιους σκοπούς και κουτοπόνηρους στόχους, <<Θα μας αγοράσουν όλους>> ούτε που θα πάρουμε χαμπάρι...και ενω αυτοί θα μας τονίζουν τις αιτίες, οι συμφορές θα διαδέχεται η μια την άλλη, με τους πολίτες εξαναγκασμού αμέτοχους να κοιτάζουνε κάθε Ελληνικό κομμάτι να αλλάζει συνεχώς "χέρια"...Άνοιξε η πύλη της κολάσεως και οι "διαβόλοι" χορεύουν γύρω απο το καζάνι που βρίσκεται η Ελλάδα..με πεταμένες τις ελπίδες στον τζάμπα τουρισμό, στις λίγες ατάραχες επιχειρήσης, στις εκβιαστικές επενδύσεις, γιατί ίσως έτσι θα είναι πιο ήπιος ο βασανισμός των Ελληνικών ψυχών...αν έχουν δηλαδή έστω και ένα μικρό κλαδάκι στον ορίζοντα.

Ωραία όλα αυτά που ακούγονται, με αυτά όμως που πραγματικά συμβαίνουν τι γίνετε; Θα μπορέσουμε κάποτε άραγε να φανταστούμε την μετα -μνημονιακή εποχή έστω και ως κουτή σκέψη ή .....; Αν και με τις στημένες ανακατατάξεις "στρατοπέδων", τις δήθεν αψιμαχίες, τις εσωκομματικές προστριβές στο όνομα του ανασχηματισμού για το πολυπόθητο "ρουά ματ" της Ελλάδας μόνο ένας- μια που πάσχει απο αβελτηρία θα μπορούσε να πιστέψει σε μια ανύπαρκτη νίκη...γιατί ως γνωστόν, κανείς δεν στηρίζει τον αδύναμο κρίκο...απλά τον κατατροπώνουν...και αυτά είναι "έργα" διαβόλου...σε μια δαιμονισμένη κοινωνία, να καρποφορούν ελπίδες για συνεχής πολιτικοοικονομικοκοινωνικούς εξορκισμούς