Ένας Άγγελος θρηνούσε (ένας Άγγελος πονούσε)

-Ένας  Άγγελος τις νύχτες θρηνούσε, καθόταν σε μια άκρη του ουρανού και παρακολουθούσε τους ανθρώπους, έβλεπε δυο χώρες με μεγάλη ανισότητα.


-Η μια είχε μεγάλα εξοχικά σπίτια, ουρανοξύστες, εργοστάσια, αυτοκίνητα, οι άνθρωποι ήταν καλοντυμένοι με χοντρές κοιλίες, τα παιδιά ευτυχισμένα έπαιζαν αμέριμνα στα πάρκα και τις πλατείες.

-Η άλλη χώρα είχε τρομαγμένες μητέρες, φοβισμένα παιδιά και αγωνιστές άντρες. Βομβαρδισμένες πλατείες και δρόμους, γκρεμισμένες γέφυρες, πεινασμένους ανθρώπους.

-Ο Κύριος τον είδε που κοίταζε από την ιδία πάντα θέση αυτές τις δύο χώρες, τον πλησίασε και ρώτησε τι το ενδιαφέρον βρίσκει και κοιτά με τόσο επιμονή αλλά και θρήνο.

-Ο Άγγελος με περίσσευμα πόνου είπε: Κύριε μου, ελάτε μαζί μου πρέπει να σας δείξω κάτι, «κατέβηκαν» μαζί… στην πρώτη χώρα ο Άγγελος ρώτησε ένα αγόρι τι θέλει, το Αγόρι είπε: Να δώσεις στον πατέρα μου περισσότερα εργοστάσια και καράβια.

-Στην δεύτερη χώρα ο Άγγελος ρώτησε το ίδιο σε ένα άλλο αγόρι, το αγόρι απάντησε: Να μην βλέπω εφιάλτες τις νύχτες. Ο Κύριος δακρυσμένος κοίταξε τον Άγγελο και είπε: Εγώ έδωσα στους ανθρώπους το νου και τη γνώση, τους έδωσα την ελευθερία της σκέψης των αποφάσεων και πράξεων. Την ευθύνη την έχουν οι άνθρωποι.-

Κεντρική ιδέα: Καμία υπέρτατη δύναμη δεν έχει ευθύνη για τις πράξεις των ανθρώπων που έχουν ελευθερία σκέψης και επιλογής.

Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης