Μας περιμένει

Πόσο μας λείπεις πόλη εσύ

ψυχή ζωντανή με τα πολλά σου ονόματα

Κωνσταντία Αρσινόη Σαλαμίνα Αλασία

Έγκωμη Famagusta Βαρώσι

χαϊδεμένη από τα κύματα του ανατολικού ανέμου

όταν σηκώνονταν και πέφταμε πάνω τους

στοιχειωμένη όπως σε αφήσαμε

να σε κατοικούν τα ερπετά τα τρωκτικά οι κατσαρίδες

πνιγμένη μεσ’ τις μπουρνελιές τις ακακίες

είμαστε σίγουροι μας περιμένεις

λουφάζοντας χωσμένη στην χρυσή σου αμμουδιά

πώς να σε ξεχάσουμε

αφού ζωντανεύεις κάθε βράδυ στα όνειρα μας

αγκαλιά με τις ακριβές αναμνήσεις που φυλάσσουμε

σαν να ‘μασταν όπως πρώτα αγαπημένοι

πότε παραμιλώντας με γλυκόλογα

και πότε βρίζοντας ιδρωμένοι από αγωνία

άχτι και αγανάκτηση,

για την Αμμόχωστο μιλάμε για όσους δεν κατάλαβαν.

Ρηγίνος