ΚΑΛΠΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

«Κοινός παρανομαστής» του προγράμματός τους οι μνημονιακές δεσμεύσεις



(*)à Ανέξοδες και αόριστες οι υποσχέσεις για το λαό, για να συγκαλυφθεί η εργασιακή ζούγκλα που διαμόρφωσαν από κοινού ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο το έχουν συνδιαμορφώσει όλες μαζί οι κυβερνήσεις, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη - μέλη.

(*)à Το πιο σημαντικό είναι ότι το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων κομμάτων έχει έναν καθοριστικό κοινό παρονομαστή: Στήριξη των λίγων, του μεγάλου κεφαλαίου με πρόσθετα προνόμια και φοροαπαλλαγές και με την ψεύτικη ελπίδα προς το λαό ότι κάτι μπορεί να περισσέψει και για εκείνον.

Αν κάτι ξεχωρίζει στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάστηκε τις προάλλες, είναι ότι αυτό ξεκάθαρα αποτυπώνει πως ο καβγάς με τη ΝΔ, που ετοιμάζεται να αναλάβει τη διακυβέρνηση, γίνεται πάνω στο έδαφος του «μεταμνημονιακού» μνημονίου για το οποίο έχουν δεσμευτεί και το οποίο μόλις την περασμένη βδομάδα θύμισε εκ νέου η έκθεση της Κομισιόν. Γι' αυτό εξάλλου και η μεγάλη πλειοψηφία των μέτρων που ανακοίνωσαν τα κυβερνητικά στελέχη αφορά εκείνα για τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κάθε είδους και βέβαια δεσμεύσεις για τη διαιώνιση της εργασιακής ζούγκλας, την οποία μονιμοποίησε και ενίσχυσε στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, είναι εμφανώς περιορισμένες, σε σχέση με άλλες φορές, οι αναφορές σε «μέτρα» για τα λαϊκά στρώματα. Πέρα από τα κούφια λόγια περί «πολλών και ποιοτικών δουλειών» και την επανάληψη ανέξοδων υποσχέσεων, που παραπέμπονται στο απροσδιόριστο μέλλον, οι εργαζόμενοι δεν θα βρουν τίποτα άλλο. Επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά ότι στην Ελλάδα της «μεταμνημονιακής εποχής» δεν υπάρχει χώρος ούτε για ανάκτηση απωλειών, πολύ περισσότερο για σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα.

Ο καβγάς που έχει ξεσπάσει από προχτές ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, για το ποιος αντιγράφει ποιον στο προεκλογικό του πρόγραμμα, είναι αποκαλυπτικός.

Αλήθεια, τι σημασία έχει για τον λαό το ποιος πρωτοσκέφτηκε τις νέες φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές, «μεταρρυθμίσεις» και τα υπόλοιπα προνόμια, που θα δρομολογήσουν για το κεφάλαιο από την επόμενη μέρα των εκλογών;

Τι σημασία έχει για τον λαό ποιος θα συνεχίσει να διατηρεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων, ποιος θα το ενισχύσει και θα το επεκτείνει, ποιος θα του κάνει νέα μαθήματα για να συνεχίζει να ζει με μειωμένες απαιτήσεις και δικαιώματα;

Απολύτως καμία...

Στην πραγματικότητα, όλοι χρησιμοποιούν το ίδιο σκονάκι. Το σκονάκι των απαιτήσεων και των «θέλω» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως είναι αποτυπωμένα στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στις μνημονιακές δεσμεύσεις, στα διάφορα σχέδια για μεγάλα κέρδη, στα «αιτήματα» των εργοδοτικών ενώσεων και επιμελητηρίων κ.ά. Οι «λύσεις» για να υπηρετηθούν αυτά τα σχέδια γνωστές και δοκιμασμένες και στην Ελλάδα, στην ΕΕ και αλλού: Εργασιακός μεσαίωνας, φορολεηλασία στον λαό, περικοπές δαπανών κλπ. Όλοι «αντιγράφουν» από το «μεγάλο πρόγραμμα». Το πρόγραμμα που άλλωστε ήδη εφαρμόζουν, αφού μιλάνε οι πράξεις τους. Μαζί ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους, που οι

συνέπειές τους για τα λαϊκά στρώματα επεκτείνονται σε βάθος δεκαετιών. Μαζί δεσμεύονται ότι πάνω σε αυτά τα «κεκτημένα» θα χτίσουν.

Το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανές. Για τον λαό έχει σημασία ότι την επόμενη μέρα, στις 8 Ιούλη, η αντιλαϊκή - αντεργατική ατζέντα θα είναι εδώ. Ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πάρει τη σκυτάλη της από την προηγούμενη. Γι' αυτό και δεν έχει σημασία ποιος θα είναι ο συσχετισμός ανάμεσα στα κόμματα που αντιγράφουν το κοινό αντιλαϊκό πρόγραμμα.

Σημασία έχει η δύναμη του ΚΚΕ. Σημασία έχει να είναι ισχυρή η δύναμη που πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων, της αντίστασης στα «νέα κεφάλαια» που θα συνεχίζουν να φορτώνουν βάρη στις πλάτες του λαού, για να ξαλαφρώνουν τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σημασία έχει η δύναμη της αντεπίθεσης, της φωνής που λέει ότι βγάζουμε μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας, της λαϊκής πλειοψηφίας. Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σχέδιο που στο επίκεντρό του δεν έχει τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Γιατί μόνο το ανατρεπτικό σχέδιο του ΚΚΕ φωτίζει τον δρόμο για άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με τους εργαζόμενους να έχουν στα χέρια τους την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας.