Για την «Οδύσσεια» των μετεγκαταστάσεων των πληττόμενων οικισμών

Το πρόσφατο δημοψήφισμα των κατοίκων της Ολυμπιάδας και η άρνηση τους στην μετεγκατάσταση των Αναργύρων στην περιοχή τους, όπως επίσης και η πρόσφατη λαϊκή συνέλευση της Ποντοκώμης, ανέδειξαν για άλλη μια φορά το μεγάλο πρόβλημα των μετεγκαταστάσεων των οικισμών που πλήττονται από την εξορυκτική δραστηριότητα της ΔΕΗ ΑΕ.

Όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια η ΔΕΗ ΑΕ με την στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων, προχωράει στην εξορυκτική δραστηριότητα της, χωρίς να διασφαλίζει τις απαραίτητες μετεγκαταστάσεις των οικισμών που καταστρέφονται ή απειλούνται με καταστροφή, λειτουργεί ως επικυρίαρχος απέναντι στο λαό της περιοχής. Τα παραδείγματα του Κομάνου και της Μαυροπηγής είναι πρόσφατα. Οι κάτοικοι των οικισμών αυτών σκόρπισαν στους τέσσερις ορίζοντες, τα χωριά διαλύθηκαν χωρίς να ολοκληρωθεί η μετεγκατάσταση τους.

Σήμερα η ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ επιδιώκει την μέγιστη δυνατή κερδοφορία με στήριγμα την πολιτική των κυβερνήσεων.

Κυβερνήσεις που έχουν μεταθέσει όλα τα βάρη στο λαό, απαλλάσσοντας την ΔΕΗ από σημαντικό μέρος του κόστους των μετεγκαταστάσεων.

Επίσης από τα παραδείγματα του Κομάνου και της Μαυροπηγής, φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπονομεύουν την οργανωμένη μετεγκατάσταση των οικισμών, ενώ οι αποζημιώσεις υπολείπονται της πραγματικής αξίας των περιουσιών των πληττομένων. Να το πάρουν υπόψη οι κάτοικοι των Αναργύρων, της Ποντοκώμης, της Ακρινής και όποιων άλλων οικισμών απαιτηθεί μετεγκατάσταση στο μέλλον.        

Η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού κ. Λαφαζάνη στην περιοχή κάθε άλλο παρά εφησυχαστική μπορεί να είναι, αφού το μόνο που υποσχέθηκε ήταν να γίνει διάλογος με τους εργαζόμενους και τους κατοίκους των χωριών, αλλά και τους παραγωγικούς φορείς της Δυτικής Μακεδονίας, ενώ εξέφρασε τη διάθεση να αυξηθούν οι πιστώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό, όμως στα πλαίσια που καθορίζονται από την διαπραγμάτευση με τους εταίρους. 

Σοβαρή ευθύνη για την καθυστέρηση φέρνουν και οι αιρετοί με τη στάση τους απέναντι στα δημοψηφίσματα για την επιλογή του χώρου μετεγκατάστασης. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να καθυστερούν όσο γίνεται περισσότερο αυτή τη διαδικασία σε όφελος της ΔΕΗ ΑΕ, με αποτέλεσμα οι οικισμοί σιγά – σιγά να διαλύονται. Παράλληλα δημιουργούνται τοπικιστικές εντάσεις μεταξύ των κατοίκων που δεν οδηγούν πουθενά. Στην περίπτωση των Αναργύρων η κυβέρνηση, η ΔΕΗ ΑΕ, καθώς και οι δήμοι, μπορούν αν θέλουν να βρεθεί τοποθεσία και να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα.

Μεγαλοστομίες όπως αυτή του κ. Περιφερειάρχη, «ότι δεν θα πατήσω το πόδι μου στην Ποντοκώμη αν δεν γίνει η μετεγκατάσταση», μένουν γράμμα κενό και λόγια του αέρα, εάν δεν συμβαδίζει με έργα στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με το πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία της ΔΕΗ ΑΕ και τη διαδικασία των μετεγκαταστάσεων.   

Κατά συνέπεια ο μόνος δρόμος για την άμεση, απρόσκοπτη και ολοκληρωμένη μετεγκατάσταση των πληττόμενων οικισμών είναι ο συντονισμένος αγώνας των κατοίκων των οικισμών αυτών, μαζί με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, αλλά και όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

• Απαιτούμε την άμεση αποκατάσταση των κατοίκων σε σύντομο χρονικό διάστημα, σε σύγχρονους οικισμούς που να καλύπτουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Την ολοκλήρωση το συντομότερο των αναγκαίων μελετών και της χρηματοδότησης για την δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών των νέων οικισμών.     
• Απαιτούμε επίσης άμεσα μέτρα αντιμετώπισης της ρύπανσης και της μόλυνσης του περιβάλλοντος, με κρατικό δίκτυο μέτρησης της περιβαλλοντικής ρύπανσης, ολοκληρωμένη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος από τη ΔΕΗ και το κράτος, αποκατάσταση και απόδοση των εξορυγμένων εδαφών της ΔΕΗ στο κράτος χωρίς αποζημίωση. 
• Απαιτούμε τη δημιουργία θέσεων μόνιμης και σταθερής δουλειάς με κατάργηση των εργολαβιών. 

Το ΚΚΕ παλεύει για την μετεγκατάσταση των πληττόμενων οικισμών και την ανακούφιση των εργαζομένων από την αντιλαϊκή πολιτική. Παράλληλα προτείνει την μόνη ρεαλιστική διέξοδο σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει: την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο. Μόνο ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας, στα πλαίσια της εργατικής λαϊκής εξουσίας που δεν θα υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της παραγωγής Ενέργειας, της προστασίας του περιβάλλοντος και της μετεγκατάστασης των πληττόμενων οικισμών υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.