Αλχημιστής: Πόσο ακόμα;

Στην Ελλάδα του 2014 βιώνουμε τον παρανοϊκά άγριο καπιταλισμό της δύσης ''και εμείς οι 3 στον καφενέ τσιγάρο, πρέφα και καφέ''.

Δεν υπάρχει ψωμί για όλους, δεν υπάρχει υγεία για όλους, δεν υπάρχει παιδεία για όλους. Η τελευταία ακόμα και όποτε υπάρχει είναι τρομερά λάθος δομημένη, αντί να οπλίζει τον άνθρωπο αφοπλίζει ολόκληρο το λαό.

Οι νέοι γνωρίζουμε όλοι την lifestyle πλευρά της ζωής (τάσεις της μόδας, γκουρμέ φαγητά, απομυθοποίηση του σεξ) ξυπνώντας έτσι μέσα μας ζωώδη ένστικτα όπως η πείνα και η σεξουαλική ορμή, εξευτελίζουμε καθημερινά την φιλοσοφική μας υπόσταση.

Η εξουσία από το 1940 έως και σήμερα φρόντισε να κόψει όλα τα νήματα των Ελλήνων από την ιστορία τους. Φρόντισε να σβήσει και την πιο μικρή επαναστατική φλόγα. Η αριστερά από το 1956 και μετά φρόντισε να καταστρέψει και να εξευτελίσει τα μοναδικά μας όπλα, την απεργία, την κατάληψη, την πορεία.

Έρχονται οι ανεξάρτητες οικονομικές ζώνες, ήδη εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία χρησιμοποιούμε προϊόντα φτιαγμένα σε διεθνή ύδατα. Τα χαράτσια αυξάνονται και πληθαίνουν, η ανεργία χτυπάει κόκκινο. Η παραγωγή αντί να αυξάνεται μειώνεται, μας παρουσιάζουν την υφαρπαγή του πλούτου μας (εξαγωγές) ως δώρο.

Τα εργατικά ατυχήματα σε ναυπηγεία, ορυχεία και χώρους εργασίας καλά κρατούν. Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο γνωρίζει νέους τρόπους επιβολής.

Κυριαρχεί ο εγωισμός, ο χωρίς όρια ατομικισμός. Το δυνατότερο επιχείρημα για την εξάλειψη του είναι η ίδια μας η γη, το περιβάλλον, ο αέρας που αναπνέουμε. Έχουμε την εντύπωση ότι οι ατμοσφαιρικοί ρύποι ή η τρύπα του όζοντος γνωρίζουν διακρατικά σύνορα και ατομικές ιδιοκτησίες; Δεν αρκεί λοιπόν να τα έχουμε καλά με τα του οίκου μας, δεν αρκεί να είμαστε μόνο εμείς εντάξει.

Η έλλειψη ασφαλιστικού αυξάνει τους θανάτους ακόμα και από απλές ασθένειες. Οι καρκίνοι δίνουν και παίρνουν σε περιοχές όπου μολύνονται ατμόσφαιρα και ύδατα με βιομηχανικά λύματα και κανείς δεν μιλά. Στην Ελλάδα του 2014 παιδιά πεθαίνουν από μαγκάλια και ηλικιωμένοι ζουν χωρίς φάρμακα και ρεύμα.

Όλοι βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με άχρηστες λαιφσταιλ πληροφορίες. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ιστορία μας. Πως και γιατί ξεκίνησε η επανάσταση του 1821; Πως φτάσαμε στον ναζισμό και την κατοχή, πως και ποιοι ευθύνονται για τον εμφύλιο. Τι λέει στα απομνημονεύματα του ο Μακρυγιάννης; Πως και γιατί εκτελέστηκαν-δολοφονήθηκαν από το ίδιο το επίσημο κράτος ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Πλουμπίδης και άλλοι αντάρτες ή κομμουνιστές. Πως και από ποιους επιβλήθηκε η χούντα των συνταγματαρχών, γιατί έγινε το πολυτεχνείο και ποιο ήταν το έμμεσο αποτέλεσμα του. Ποιοι και γιατί έφεραν το ’74 τον «εθνάρχη» Καραμανλή, με τι αντάλλαγμα; Πως ο Αντρέας ήρθε με το ''εοκ και νάτο το ίδιο συνδικάτο'' αλλά έφυγε με βίλες, siemens, εξοπλιστικά, βάσεις στην Σούδα και έναν ανίκανο κρατικό-κομματικό και όχι δημόσιο τομέα. Γιατί εκτελέστηκε-δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης. Γιατί τα κόμματα της αριστεράς τόσα χρόνια εξευτέλιζαν τα όπλα μας. Πως φτάσαμε σήμερα σε συγκυβέρνηση της παλιάς ''κακής δεξιάς'' και της ''αλλαγής του 1981''; Πως είναι δυνατόν να εκφράζει την λαϊκή αγανάκτηση η χρυσή αυγή; Σε αυτά και ακόμα περισσότερα πρέπει σήμερα να απαντήσει ο Έλληνας πριν κάνει οποιαδήποτε πολιτική πράξη.

Ηθελημένα πολλές φορές εμείς οι ίδιοι κόψαμε τα νήματα με την ιστορία μας, λες και δεν είμαστε αναγκασμένοι να την ξαναζήσουμε. Νομίζουμε οι ανόητοι πως δεν είμαστε προτεκτοράτο, πως έχουμε εθνική ανεξαρτησία, πως μόνοι μας με μια ψήφο κάθε 4 χρόνια (για να μην μιλήσω για την αποχή) μπορούμε να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης.

Καταδικάζουμε την βία απ' όπου κι αν προέρχεται, χωρίς να ξέρουμε πως έτσι εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα. Κι αν όντως το πιστεύουμε αυτό γιατί κάνουμε παρελάσεις, γιατί γιορτάζουμε την επανάσταση του ’21 και τις νικηφόρες μάχες απέναντι στους γερμανούς και βούλγαρους κατακτητές; Μήπως οι τότε αγωνιστές δεν είχανε τουφέκια, δεν σκότωσαν και δεν λεηλάτησαν τον εχθρό;

Ο εχθρός μας σήμερα ποιος είναι; Ο Αμερικάνος τραπεζίτης, ο ευρωπαίος δυνάστης ή μήπως ο οικονομικός μετανάστης; Το ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ , ο οικονομικός μετανάστης είναι ''δικός μας'' , ανήκει στην λαϊκή-εργατική τάξη.

Εάν σήμερα έχουμε βρει τον εχθρό μας γιατί δεν τον πολεμάμε; Προσωπικά πιστεύω πως δεν τον έχουμε βρει ακόμα. Μόλις όμως τον βρούμε πως θα τον νικήσουμε; Θα περιμένουμε ακόμα έναν εθνάρχη ή έναν ακόμα λαοπλάνο; Θα περιμένουμε να μας σώσει ένας αριστερός της φάπας ή μήπως ένας πρώην σταλινικός ονειροπόλος κομμουνιστής; Είναι ο ένοπλος αγώνας μια λύση; Στο τελευταίο απαντώ για να μην παρεξηγηθώ πάλι , όχι δεν είναι. Τι να τον κάνεις τον ένοπλο αγώνα όταν στους δρόμους μπορεί να’ναι χιλιάδες, τι να το κάνεις το 45άρι όταν εκατομμύρια Έλληνες ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Στην τελική δεν γίνεται μια κλειστή ομάδα ανθρώπων να αποφασίζει ποιον θα εκτελέσει στο όνομα του λαού χωρίς ο τελευταίος να το νομιμοποιεί. Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν κλεμμένα χρήματα από τράπεζες, χρειαζόμαστε ενότητα στον αγώνα, κοινό στόχο και λαϊκό έρεισμα. Η ανάγκη εύρεσης νέων μορφών πάλης είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ.

Γράφει ο Αλχημιστής

Υ.Γ

Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει τίποτα, δεν βλέπει τίποτα, δε μετέχει στην πολιτική ζωή. Δεν δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις. Νιώθει ακόμα και περήφανος για αυτή του την αμορφωσιά. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως από την έλλειψη συμμετοχής του στα κοινά προέρχεται η ύπαρξη της πόρνης, το παρατημένο παιδί, ο κλέφτης και, χειρότερα από όλα οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι, οι λακέδες των εκμεταλλευτριών πολυεθνικών εταιριών.

Μπερτολτ Μρεχτ