Αγορά: Η μόνη "νομιμοποιητική" βάση της μνημονιακής πολιτικής

Με την στήριξη των βουλευτών της συγκυβέρνησης Σαμάρα - Βενιζέλου υπερψηφίστηκαν οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου, το οποίο φέρει τόσο στην ουσία του όσο και στην διαδικασία ψήφισης του,

τα χαρακτηριστικά πραξικοπήματος. Το ίδιο αντίθετη με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, υπήρξε και η διαδικασία περί αποδοχής ή μη της συζήτησης της πρότασης μομφής κατά του Υπουργού Οικονομικών, που κατατέθηκε απο την αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν μπορεί πια να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι, η συγκυβέρνηση των δυο αιώνιων πολιτικών αντιπάλων (!) είναι επικίνδυνη για την δημόσια τάξη και την Δημοκρατία. Χωρίς κανένα σεβασμό στις προβλεπόμενες διαδικασίες και στους σκοπούς, που καθεμιά από αυτές εξυπηρετεί, το πολυνομοσχέδιο των πενήντα αυτοτελών καταστρατηγήσεων της ελληνικής οικονομίας, της επαγγελματικής και ανθρώπινης εν τελεί αξιοπρέπειας "πέρασε" με την διαδικασία του κατεπείγοντος. Η ελλιπής ενημέρωση των πολιτών και των βουλευτών, εξυπηρετείται άψογα με τη διαδικασία ψήφισης, που ακολουθείται και το έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και της Δημοκρατίας ειναι συνεχές και οργανωμένο.

Με την αιτιολογία ότι, πρόταση μομφής δεν μπορεί να υποβληθεί πριν την πάροδο εξαμήνου από την υποβολή της προηγούμενης, η συζήτηση της παρακάμφθηκε, δίχως να τηρηθεί για άλλη μια φορά η νομιμότητα και η υποχρέωση αιτιολογίας των πολιτικών αποφάσεων. Η επίκληση ερμηνειών σχετικά με το επιτρεπτό ή μη υποβολής πρότασης δυσπιστίας, προκειμένου να επιτευχθεί η ψηφοφορία επί του πολυνομοσχεδίου όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, χωρίς να προλάβουν να γίνουν απολύτως κατανοητές οι απαράδεκτες προβλέψεις του, "έδιναν και έπαιρναν" από κορυφαίους συνταγματολόγους της χώρας εντός της Βουλής. Σκόπιμα παρακάμφθηκε η διάκριση μεταξυ της υποβολής πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης συλλογικά και κατά μέλους αυτής ατομικά. Στη τελευταία αυτή περίπτωση, η μη παρέλευση της εξάμηνης προθεσμίας που προβλέπει το αρθρο 84 του Συντάγματος, δεν εμποδίζει την υποβολή πρότασης μομφής κατά μεμονωμένου μέλους της κυβέρνησης. Άλλωστε, τελολογικά δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό, αφου σκοπός της πρόβλεψης του χρονικού αυτού ορίου είναι η διαφύλαξη της κυβερνητικής σταθερότητας, η οποία θα μπορούσε να διαταραχθεί μόνο αν η προταση υποβαλλόταν και γινόταν δεκτή κατά της κυβέρνησης συλλογικά και οχι κατά ενός και μόνο προσώπου αυτής, εν προκειμένω κατά του Υπουργού οικονομικών, κ. Στουρνάρα. Επομένως, η απόρριψη της κατ´ ουσιαν ηταν μη νόμιμη και παντελώς αβάσιμη. Το ιδιο και η διαδικασία κατά την οποία αποφασίστηκε η μη συζήτηση της, αφού περί αυτού αποφάσισε το Προεδρείο της Βουλής και οχι η Ολομέλεια αυτής, η οποία είναι σύμφωνα με τον Κανονισμό η μόνη αρμόδια να αποφασίσει για το θέμα . Συμπερασματικά, τοσο ουσιαστικά όσο και τυπικά, η απόφαση να μην συζητηθεί η πρόταση μομφής, ελήφθη από αναρμόδιο όργανο και παρακάμφθηκε το γεγονος ότι, αυτή στρεφόταν κατά ενός και μόνο μέλους της κυβέρνησης, επομένως μπορούσε και επρεπε να συζητηθεί, χωρίς η αποδοχή της συζήτησης της να προσκρούει στη διάταξη του Συντάγματος, που προβλέπει την πρόθεσμια των έξι μηνών.

Το ξεπούλημα της χώρας δεν γίνεται πλέον σταδιακά αλλά βίαια, αντίθετα στη βούληση του ελληνικού λαού και με χαρακτηριστικά απόλυτης κοινοβουλευτικής παρανομίας, δίχως κάνενα απολύτως πρόσχημα. Η πώληση της μικρής ΔΕΗ, μνημόνιακη δέσμευση και η συζήτηση γι' αυτήν  μεταφέρθηκε εσκεμμένα μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογες του Μαΐου, για ευνόητους λόγους,  έτσι ώστε να διεξαχθεί ο  προεκλογικός αγώνας ανενόχλητος και οι μνημόνιακες μικρογραφίες της συγκυβέρνησης στην Αυτοδιοίκηση να μπορέσουν να διεκδικήσουν ξανά την θεση του θεματοφύλακα των πολιτικών του μνημονίου στους δήμους και στης περιφέρειες. Το πολυνομοσχέδιο, όμως, της ντροπής και της ολοκληρωτικής καταστροφής συζητήθηκε, υπερψηφίστηκε και θα εφαρμοστεί. 

Χαρακτηριστικά, η πρόβλεψη για αύξηση του κεφαλαίου των τραπεζών, στις οποίες συμμετέχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικης Σταθεροτητας με όρους αγοράς, αποτελεί τον προθάλαμο για την εξυπηρέτηση των μετοχικών αναγκών των συστημικών τραπεζών και της εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων. Και στο σημείο αυτό αξίζει να θυμηθούμε το κλείσιμο μέσα σε μια νύχτα  της Συναιτεριστικής Τράπεζας Δυτικης Μακεδονίας, ως μη ανήκουσας στο μηχανισμό εξυπηρέτησης των κεφαλαίων του συστήματος.

Ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, ανέφερε μεταξυ των άλλων ότι, η αύξηση του ανταγωνισμού είναι πολύ πιο σημαντική από την προστασία μεμονωμένων επαγγελματικών ομάδων. Η αγορά, όπως την θέλουν οι δανειστές, είναι πάνω και πέρα από τον πολίτη, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον επιχειρηματία, τον συνταξιούχο, τον άνεργο νέο. Πως λέγεται, άραγε, το πολιτικό καθεστώς, στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται με γνώμονα την αγορά και για την εξυπηρέτηση της αγοράς;

Η ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιας περιουσίας και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αγοράς και μόνο προωθείται και εφαρμόζεται σταδιακά σε όλα τα επίπεδα. Χαρακτηριστική είναι η πρόβλεψη του άρθρου 47 του νόμου 4009/2011 βάσει του οποίου καθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο,  μπορεί να κάνει δωρεά σε πανεπιστημιακό ίδρυμα για την κάλυψη των δαπανών της διδακτικής και γενικότερης επιστημονικής δραστηριότητας της έδρας. Η πρόβλεψη αυτή εφαρμόστηκε ήδη στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Με τον τρόπο αυτό το γνωστικό αντικείμενο καθορίζεται από το εκάστοτε επιχειρησιακό συμφέρον του " δωρητή", που δεν είναι άλλο από το κέρδος.

Καταληκτικά, πλεόνασμα πολιτικού θράσους και πολιτικής ανομίας υπάρχει σίγουρα.Είναι εξαιρετικά θλιβερό ότι, οι εγγυήσεις του ελέγχου των απφάσεων της κυβερνητικής πολιτικής δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν. "Αποφασίζουμε και διατάζουμε", είναι το κυρίαρχο μοτίβο της πολιτικής, που ασκείται. Με αυτούς τους όρους, ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί και να καταδικαστεί η πολιτική των ιδιωτικών συμφερόντων και των δανειστών, είναι οι εκλογές σε όποιο επίπεδο διεξαχθούν. Εκεί η ευθύνη μετατοπίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον απλό πολίτη, καθώς  οι ηγεσίες τέτοιων πολιτικών δεν έχουν προς το παρόν καμία πρόθεση να αναλάβουν καμία απολύτως ευθύνη για τη κατάντια της χώρας και του λαού της. Ακολούθως, όταν σαν πολίτης έχεις ανεύθυνη πολιτικη ηγεσία ( ή περισσότερο εύστοχα  εκτελεστική), πρέπει να  αναλάβεις εσύ την ευθύνη της αλλαγής. Τουλάχιστον αυτό, δεν μπορούν να το αποφύγουν ούτε να το καταργήσουν.

Ελισσάβετ Παναγιωτίδου 

Δικηγόρος