Εγέρθητι ο κοιμώμενος ….

Επί 10ετίες ο τυπικός μέσος Έλλην ψηφοφόρος θήρευε και μετατρέπονταν σε θήραμα την ίδια στιγμή…

Θήρευε πομπώδεις πολλά υποσχόμενους υποψηφίους , οι οποίοι υπόσχονταν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και θηρεύονταν ως αθώο και ανυποψίαστο θήραμα με την προοπτική του διορισμού στην αθάνατη γηραιά κρατική αγελάδα , της οποίας το άρμεγμα έθρεψε γενιές και γενιές…

Όλα έβαιναν καλώς , δάνεια , διορισμοί , εκλογές και πάλι εκλογές…

Και κάποια στιγμή έκανε την εμφάνιση της δραματικά στο προσκήνιο η γνωστή και μακροημερεύουσα  πλέον κρίση .

Το σκηνικό άρδην μεταβλήθηκε σε δαιμονοποίηση των πάντων …Όλα αμφισβητήθηκαν , αναθεματίστηκαν , στοχοποιήθηκαν …Όλα πλην ενός…

Αυτών των ιδίων επαγγελματιών πολιτικών οι οποίοι ενορχήστρωναν την κρατική ορχήστρα με εύηχα άσματα και συνθήματα ευρείας κατανάλωσης …

Κι όταν πια το κοινό αίσθημα διεγείρετο από την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας , όπου η στέρηση και των απολύτως απαραίτητων για την επιβίωση αγαθών έγινε κατεστημένο για μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων μας , όταν ακούστηκε το πρώτο ανάθεμα εναντίον τους και ο πρώτος λίθος ερρίφθη κατά των αναμάρτητων , συνέβη το εξής θαυμαστό…

Συσπειρώθηκαν , ενώθηκαν και  απέκτησαν κοινό σώμα και κοινό στόμα…

Οι ορκισμένοι εχθροί  έγιναν συνεργάτες αγαστοί , αδελφοποιήθηκαν  για το κοινό καλό..

Και ποιό το νέο τους εγχείρημα ; Η ψήφιση νομοσχεδίων , πολυνομοσχεδίων και πάλι από την αρχή …

Και κάπου εδώ αρχίζει να ξυπνά ο μέσος Έλλην ψηφοφόρος …Κάπου εδώ αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι στο παλιό , κλασικό κωμειδύλιο , στο ρομάντσο του ψηφοφόρου με τον πατροπαράδοτο υποψήφιο , έπρεπε να πέσει αυλαία …

Το ρήγμα βάθαινε , ο βηματισμός ολίσθαινε πια στο χείλος του γκρεμού όταν ο ψηφοφόρος άνοιξε τα μάτια και τον έλουσε αιφνίδια η απλή αλήθεια : « Όλα διδάσκονται , οικονομία , μαθηματικά , νομική , ιατρική πλην ενός : του ήθους και της εντιμότητας» Αυτό ή το χεις αποσκευή παιδιόθεν ή…αλίμονο με τόσα φώτα , πιο φτωχός απ’ ότι πρώτα…Ι( Κόλαση , Δάντης )

Κι άρχισε αγουροξυπνημένος ακόμη να αναζητά πρόσωπα…

Πρόσωπα που να εμπνέουν εμπιστοσύνη , ακριβώς όπως σε μια μάχη εμπιστεύεσαι την ζωή σου μόνο στον στρατιώτη που ξέρεις ότι θα πέθαινε για σένα…

Άρχισε να κατανοεί πως η ξύλινη γλώσσα ήταν μόνο και μόνο για να κρύβει από την κατανόηση του την καμουφλαρισμένη αλήθεια πως πίσω από τους ωραιότατους ευφημισμούς , δεν υπήρχε τίποτα…ο Βασιλιάς ήταν γυμνός…

Κι άρχισε να κοιτά με ενδιαφέρον τον φίλο του , τον απλό συμπολίτη , τους ανθρώπους που χωρίς πολλές πολλές τσιριμόνιες , χωρίς πολύ πολύ θόρυβο , αγωνίζονταν στην αφάνεια , ο καθένας στον φυσικό του χώρο , για μια καλύτερη καθημερινότητα…

Δεν άντεχε πια άλλο να ακούει μεγαλόστομες διακηρύξεις έτσι νηστικός όπως ήταν…

Ούτε ότι αν το μνημόνιο ξαφνικά γίνονταν καπνός ,  ότι έτσι σαν καπνός θα εξατμίζονταν κι η δική του η ύπαρξη.. Χαμένος χωρίς ευρώ..

Γιατί αυτά καιρό τώρα τα ζούσε στο πετσί του..

Τώρα ήθελε αυτόν που θα στέκονταν στο πλευρό του και θα πολέμαγε συνειδητά , επίμονα , γιατί κι εκείνος ήταν μνημονιόπληκτος , γιατί κάποιος αν όχι αυτός δίπλα του υπέφερε από την  «ευδαιμονία» που έφερε στην  χώρα το μνημόνιο , κι υπέφερε χωρίς ελπίδα διαφυγής , αδιέξοδα..

Κι ήταν πια προφανές πως σε αυτές τις εκλογές , όπου το σκηνικό εκτυλίσσονταν στην αυλή του , ήταν αποφασισμένος να επιλέξει αυτόν που δεν είχε καμιά σχέση με τους προηγούμενους σωτήρες του..

Γιατί είχε πια καλά καταλάβει πως ο λαός σώζει …Δεν σώζεται…

Ειρήνη Βασιλείου

Νεφρολόγος

Υπεύθυνη Μονάδας Τεχνητού Νεφρού

Γενικού Νοσοκομείου Φλώρινας