Bύσματα και βύσματίες

Ελλάδα , η χώρα όπου το βύσμα , ο κουμπάρος , ο θείος και ο γνωστός έκανε κουμάντο παντού ....
Σε μεροκάματα, σε δουλειές δημοσίου, στην δημοσιογραφία, στην πολιτική, σε πανεπιστήμια και πτυχία. Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης; Υπάρχουν πραγματικά τίμιοι άνθρωποι εδώ;

Ας εξετάσουμε τα πράγματα γύρω μας, όλοι έχουμε έναν γνωστό που δουλεύει λόγω γνωριμιών, όλοι ξέρουμε κάποιον που έχει κάνει μια είτε μικρή είτε μεγάλη παρατυπία. Παντού, πάντα υπάρχει ένα παράδειγμα .

Δεν κρύβω την πίστη μου πως όλοι μέσα μας κρύβουμε ένα "λαμόγιο'', έναν εν δυνάμει βυσματία. Όλοι για το καλό το δικό μας, της οικογένειας μας ή του κολλητού μας θα παραμερίζαμε την αξιοκρατία και την δικαιοσύνη. Υπάρχουν όμως ηθικά όρια μέσα μας; Πρέπει κάπου εκεί στην άκρη του μυαλού μας, στην άκρη των συναισθημάτων μας να έχουμε ένα ηθικό όριο. Όχι απλά για να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας αλλά και για πολλούς βαθύτερους λόγους που θα αναλύσω παρακάτω.

Στα σχολεία μοιράζονται βαθμοί λόγω γνωριμίας, στα πανεπιστήμια ακούμε να περνάνε μαθήματα χωρίς καν να παρουσιαστούν στις εξετάσεις, κάποιος κάπου άκουσε ότι ο τάδε είναι γνωστός του δείνα και έτσι πήρε το 10ρι. Και στο τέλος βολεύτηκε μέσω του "κουμπάρου" . . Ποια η αξία της προσπάθειας τότε ;

Ο γιατρός-βιολόγος-ερευνητής Παπανικολάου έμεινε στην ιστορία επειδή ήταν επιστήμονας και όχι γιατρός με υψηλές γνωριμίες. Οι μεγάλοι ποιητές μας δεν "πούλησαν" λόγω γνωριμιών. Οι Έλληνες που δούλεψαν και δουλεύουν στο CERN δεν πήραν τα πτυχία τους λόγω ενός γνωστού που είχε κουμπάρο τον κολλητό του καθηγητή φυσικοχημείας . Εκατομμύρια τα παραδείγματα παγκοσμίως .

Η αντιπαράθεση μεταξύ "βύσματος" και προσπάθειας αποτελεί , αν θέλετε, πρόδρομη σκέψη οποιασδήποτε πολιτικής συμπεριφοράς . Όχι ότι τα φάγαμε μαζί, αλλά ένας λαός μαθημένος σε αυτήν την λογική χάνει την όρεξη για προσπάθεια και η προσπάθεια δεν αποτελεί μόνο εργασιακή ανάγκη αλλά και επαναστατική, όσοι επαναστάτησαν, προσπάθησαν. Μόχθησαν με αίμα για τους σκοπούς τους.

Για σκεφθείτε λίγο ισοπεδωτικά, πως θα ζούσαμε σήμερα εάν οι επιστήμονες αντί της έρευνας προτιμούσαν μια θεσούλα μέσω γνωστού; Πίσω από κάθε τι απλό πράγμα που χρησιμοποιούμε σήμερα, από το ντεπόν μέχρι το συνθετικό ρούχο που φοράμε κρύβεται η σκληρή δουλειά επιστημόνων και εργαζομένων.

Προσπαθώ να καταλήξω στο ότι αυτό που χρειάζεται είναι να δουλέψουμε , με πάθος και δυναμισμό σε αυτό που αγαπάμε . Η λογική κάνω κάτι ''δια της πλαγίου'' διαμορφώνει πολιτικά συστήματα σαν αυτό της Ελλάδας, πάει πίσω την ανθρωπότητα , πάει πίσω ή κρατά στάσιμη την επιστήμη .

Μίλτος Σπανδωνίδης

Προπτυχιακός Φοιτητής Τμήματος Χημείας