Η ερμηνεία της αγγλικής λέξης scout (ως ρήμα) είναι σύμφωνα με τα λεξικά «ανιχνεύω, κατασκοπεύω». Και τα δύο αυτά ρήματα μπορούμε να πούμε ότι «πάνε πακέτο» με τον Λεωνίδα Βόσδου
γιατί σε ότι αφορά την επαγγελματική του καριέρα -μετά τη στιγμή που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια- αποτελούν το …ταξίδι του στο χώρο. Θα τολμούσα να πω και τον προορισμό του, όμως ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου σαν τον Λεωνίδα Βόσδου θεωρώ πως δίνει μεγαλύτερη σημασία στη διαδικασία του ταξιδιού παρά σε έναν συγκεκριμένο προορισμό. Τον συνάντησα στο αγαπημένο του μέρος στην παραλία της Θεσσαλονίκης, εκεί που απολαμβάνει ακόμα και μόνος του κάποιες φορές τον καφέ του όταν επισκέπτεται την συμπρωτεύουσα και παρακολούθησα μαζί του ένα φιλικό των ομάδων Κ15 ανάμεσα στον Άρη και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Οι ώρες που μίλησα μαζί του ήταν φυσικά πολύ λίγες για να μπορέσω να «αλιεύσω» όλα όσα σκέπτεται γενικά για το ποδόσφαιρο, όμως για χάρη των αναγνωστών της thes-academy.gr προσπάθησα να αποτυπώσω τα πιο σημαντικά σημεία αυτής της πρώτης μου επαφής με έναν άνθρωπο που είναι σίγουρο ότι έχει πολλά να προσφέρει ακόμη στο άθλημα που υπηρέτησε και αγάπησε.
ΤΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ …ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΑΛΕΝΤΩΝ
Ο κ. Βόσδου διετέλεσε εκλέκτορας στις εθνικές ομάδες το 2002-04
και θυμάται την άψογη συνεργασία του με τον Κυριάκο Καραταϊδη τον οποίο θεωρεί εξαιρετικό χαρακτήρα και άμεμπτο στη δουλειά του. Όμως τόσο ο ίδιος όσο και ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού βρέθηκαν εκτός Ομοσπονδίας μετά την επιτυχία της εθνικής στην Πορτογαλία το 2004, χωρίς να τους εξηγήσει κανείς τον λόγο!. Παρά την όποια πικρία του για αυτό το γεγονός, συνέχισε επαγγελματικά ως γυμναστής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και ως ενωσιακός τεχνικός: «…στην Ε.Π.Σ. Φλώρινας ήμουνα για 3 χρόνια προπονητής στις μικτές ομάδες. Όμως ως άνθρωπος θεωρώ πως όλα κάνουν τον κύκλο τους και πρέπει να προχωράμε μπροστά. Έτσι έκλεισε και ο δικός μου κύκλος στην ένωση της γενέτειράς μου. Αυτό που μου αρέσει απίστευτα να κάνω είναι να παρακολουθώ αγώνες παιδικών πρωταθλημάτων . Είναι κάτι που μπορώ να ασχολούμαι από το πρωί έως το βράδυ. Και αν θέλεις, είμαι ικανός να ξεκινήσω αυτή τη στιγμή και να βρεθώ π.χ. στην Κρήτη αν μου πει κάποιος πως θέλει να του πω την άποψή μου για 2 νέα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο εκεί. Μπορεί παιχνίδια αντρικών ομάδων να μην έχω μεγάλη διάθεση να τα παρακολουθήσω από την αρχή έως το τέλος, όμως νέους από 5 έως 15 ετών δεν θα κουραστώ ποτέ να τους παρατηρώ ποδοσφαιρικά…».
Η ενασχόλησή του ωστόσο σχετικά με την ανίχνευση ταλέντων ξεκίνησε πριν από χρόνια, γύρω στο1999-00 όταν γνωρίστηκε με τον Γιάννη Σαμαρά αλλά και τον Ευγένιο Γκέραρντ (όντας αντίπαλοί του στον ΟΦΗ) που του ζήτησαν να τους πει την γνώμη του για ορισμένους ποδοσφαιριστές που είχαν εντοπίσει στην Βόρεια Ελλάδα. Στη συνέχεια τον κάλεσαν να παρακολουθήσει ένα καμπ στην Χαλκιδική και έμεινε μαζί τους αρκετές μέρες συζητώντας ατέλειωτες ώρες για το ποδόσφαιρο και κυρίως για τους τρόπους εντοπισμού των ταλέντων. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία με το λεγόμενο scouting το οποίο τον ενδιαφέρει περισσότερα από κάθε τι άλλο στο χώρο: «…πιστεύω ότι το να οργανώσει μια ομάδα το τμήμα scouting είναι μια σχετικά ανέξοδη προοπτική για ένα σύλλογο και είναι σίγουρο ότι θα έχει κέρδη στο μέλλον. Αν σε μια ομάδα υπάρχουν οι σωστές υποδομές, τα κατάλληλα γήπεδα και έχει καταρτισμένους ανθρώπους, τότε ένα σωστό πλάνο scouting μπορεί να λειτουργήσει πολύ θετικά και να αναδειχθούν παίκτες που θα βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό την ομάδα και οικονομικά. Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να φύγω ακόμα και στο εξωτερικό για μια τέτοια προοπτική…».
Πρέπει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι ο Λεωνίδας Βόσδου κλήθηκε από τον κ. Ηλιάδη για να αναλάβει τεχνικός διευθυντής στην ομάδα του Άρη, όμως αρνήθηκε ευγενικά διότι την συγκεκριμένη στιγμή ήταν δύσκολη η μετακίνησή του στη Θεσ/νίκη.
γιατί σε ότι αφορά την επαγγελματική του καριέρα -μετά τη στιγμή που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια- αποτελούν το …ταξίδι του στο χώρο. Θα τολμούσα να πω και τον προορισμό του, όμως ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου σαν τον Λεωνίδα Βόσδου θεωρώ πως δίνει μεγαλύτερη σημασία στη διαδικασία του ταξιδιού παρά σε έναν συγκεκριμένο προορισμό. Τον συνάντησα στο αγαπημένο του μέρος στην παραλία της Θεσσαλονίκης, εκεί που απολαμβάνει ακόμα και μόνος του κάποιες φορές τον καφέ του όταν επισκέπτεται την συμπρωτεύουσα και παρακολούθησα μαζί του ένα φιλικό των ομάδων Κ15 ανάμεσα στον Άρη και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Οι ώρες που μίλησα μαζί του ήταν φυσικά πολύ λίγες για να μπορέσω να «αλιεύσω» όλα όσα σκέπτεται γενικά για το ποδόσφαιρο, όμως για χάρη των αναγνωστών της thes-academy.gr προσπάθησα να αποτυπώσω τα πιο σημαντικά σημεία αυτής της πρώτης μου επαφής με έναν άνθρωπο που είναι σίγουρο ότι έχει πολλά να προσφέρει ακόμη στο άθλημα που υπηρέτησε και αγάπησε.
ΤΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ …ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΑΛΕΝΤΩΝ
Ο κ. Βόσδου διετέλεσε εκλέκτορας στις εθνικές ομάδες το 2002-04
και θυμάται την άψογη συνεργασία του με τον Κυριάκο Καραταϊδη τον οποίο θεωρεί εξαιρετικό χαρακτήρα και άμεμπτο στη δουλειά του. Όμως τόσο ο ίδιος όσο και ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού βρέθηκαν εκτός Ομοσπονδίας μετά την επιτυχία της εθνικής στην Πορτογαλία το 2004, χωρίς να τους εξηγήσει κανείς τον λόγο!. Παρά την όποια πικρία του για αυτό το γεγονός, συνέχισε επαγγελματικά ως γυμναστής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά και ως ενωσιακός τεχνικός: «…στην Ε.Π.Σ. Φλώρινας ήμουνα για 3 χρόνια προπονητής στις μικτές ομάδες. Όμως ως άνθρωπος θεωρώ πως όλα κάνουν τον κύκλο τους και πρέπει να προχωράμε μπροστά. Έτσι έκλεισε και ο δικός μου κύκλος στην ένωση της γενέτειράς μου. Αυτό που μου αρέσει απίστευτα να κάνω είναι να παρακολουθώ αγώνες παιδικών πρωταθλημάτων . Είναι κάτι που μπορώ να ασχολούμαι από το πρωί έως το βράδυ. Και αν θέλεις, είμαι ικανός να ξεκινήσω αυτή τη στιγμή και να βρεθώ π.χ. στην Κρήτη αν μου πει κάποιος πως θέλει να του πω την άποψή μου για 2 νέα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο εκεί. Μπορεί παιχνίδια αντρικών ομάδων να μην έχω μεγάλη διάθεση να τα παρακολουθήσω από την αρχή έως το τέλος, όμως νέους από 5 έως 15 ετών δεν θα κουραστώ ποτέ να τους παρατηρώ ποδοσφαιρικά…».
Η ενασχόλησή του ωστόσο σχετικά με την ανίχνευση ταλέντων ξεκίνησε πριν από χρόνια, γύρω στο1999-00 όταν γνωρίστηκε με τον Γιάννη Σαμαρά αλλά και τον Ευγένιο Γκέραρντ (όντας αντίπαλοί του στον ΟΦΗ) που του ζήτησαν να τους πει την γνώμη του για ορισμένους ποδοσφαιριστές που είχαν εντοπίσει στην Βόρεια Ελλάδα. Στη συνέχεια τον κάλεσαν να παρακολουθήσει ένα καμπ στην Χαλκιδική και έμεινε μαζί τους αρκετές μέρες συζητώντας ατέλειωτες ώρες για το ποδόσφαιρο και κυρίως για τους τρόπους εντοπισμού των ταλέντων. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία με το λεγόμενο scouting το οποίο τον ενδιαφέρει περισσότερα από κάθε τι άλλο στο χώρο: «…πιστεύω ότι το να οργανώσει μια ομάδα το τμήμα scouting είναι μια σχετικά ανέξοδη προοπτική για ένα σύλλογο και είναι σίγουρο ότι θα έχει κέρδη στο μέλλον. Αν σε μια ομάδα υπάρχουν οι σωστές υποδομές, τα κατάλληλα γήπεδα και έχει καταρτισμένους ανθρώπους, τότε ένα σωστό πλάνο scouting μπορεί να λειτουργήσει πολύ θετικά και να αναδειχθούν παίκτες που θα βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό την ομάδα και οικονομικά. Αυτή τη στιγμή θα μπορούσα να φύγω ακόμα και στο εξωτερικό για μια τέτοια προοπτική…».
Πρέπει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι ο Λεωνίδας Βόσδου κλήθηκε από τον κ. Ηλιάδη για να αναλάβει τεχνικός διευθυντής στην ομάδα του Άρη, όμως αρνήθηκε ευγενικά διότι την συγκεκριμένη στιγμή ήταν δύσκολη η μετακίνησή του στη Θεσ/νίκη.
Ο ΑΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ»
Όπως είναι λογικό, από την συζήτησή μας δεν ήταν δυνατόν να εξαιρεθεί η ομάδα της οποίας τίμησε τη φανέλα της ο Λεωνίδας Βόσδου. Αν και η προσωπική του ποδοσφαιρική ιστορία θα γραφόταν με άλλα χρώματα (θα το αναφέρουμε παρακάτω) εν τούτοις τήρησε έντιμα τη συμφωνία που είχε κάνει ο ίδιος και η τότε ομάδα του Φλώρινα με τον Άρη. Ήταν λοιπόν φυσικό να ζητήσω την άποψή του για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί σήμερα ο Άρης γιατί θεωρώ ότι έχει μεγάλη βαρύτητα: «…προσωπικά πιστεύω ότι οι μοναδικοί καθαροί αρειανοί, δηλαδή αυτοί που αγαπάνε αγνά την ομάδα είναι όσοι από το υστέρημά τους πληρώνουν το εισιτήριό τους για να δούνε την ομάδα και αυτοί που αγοράζουν τα εισιτήρια διαρκείας. Κανείς άλλος. Αυτή τη στιγμή ο Άρης ζει επειδή ο κόσμος του το θέλει. Αν αυτή η ομάδα δουλευτεί σωστά από κάποιους ανθρώπους, τότε μπορεί να κάνει θαύματα. Και πρέπει εδώ να τονίσω ότι τον Άρη τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη στην Αθήνα. Τον σέβονται πραγματικά, ιδιαίτερα οι παλαιότεροι που έχουν ζήσει αξέχαστα παιχνίδια όταν η ομάδα έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στις αρχές δεκαετίας του 80, όπου τα γήπεδα ήταν κατάμεστα στα παιχνίδια που παίζαμε με τις ομάδες της πρωτεύουσας. Είχαμε πολύ καλό σύνολο ,ειδικά επί Τάις Λίμπρεχτς.».
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Λεωνίδας Βόσδου έχει συνδέσει το όνομά του με τον Άρη. Όμως για να ντυθεί στα κιτρινόμαυρα χρειάστηκε να αρνηθεί πρόταση του Γιώργου Βαρδινογιάννη λίγο πριν συμπληρώσει τα 20 χρόνια του. Παρά το γεγονός αυτό ο Λεωνίδας Βόσδου που ήδη είχε εισαχθεί στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, τίμησε την αρχική του συμφωνία με τους κιτρινόμαυρους και έγινε κάτοικος Χαριλάου. Έχει φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο 15 φορές με την Εθνική Νέων της οποίας ήταν μέλος στην πορεία για την 1η θέση το 1979 στο βαλκανικό κύπελλο στη Σμύρνη. Δυστυχώς ένα πρόβλημα υγείας δεν τον άφησε να παίξει στην εθνική ανδρών ενώ είχε κληθεί από τον τότε ομοσπονδιακό
προπονητή Μίλτο Παπαποστόλου. Μετά τον Άρη, έπαιξε στην Παναχαϊκή και τη Νάουσα όπου και έκλεισε την καριέρα του. Εκτός της ενασχόλησής του ως εκλέκτορας στις εθνικές ομάδες, είχε για 15 χρόνια την Ακαδημία Αριστοτέλης στη Φλώρινα για την οποία αισθάνεται υπερήφανος διότι μέσα από εκεί προέκυψαν πολύ καλοί χαρακτήρες και τα περισσότερα παιδιά είναι σήμερα επιστήμονες.
Όπως είναι λογικό, από την συζήτησή μας δεν ήταν δυνατόν να εξαιρεθεί η ομάδα της οποίας τίμησε τη φανέλα της ο Λεωνίδας Βόσδου. Αν και η προσωπική του ποδοσφαιρική ιστορία θα γραφόταν με άλλα χρώματα (θα το αναφέρουμε παρακάτω) εν τούτοις τήρησε έντιμα τη συμφωνία που είχε κάνει ο ίδιος και η τότε ομάδα του Φλώρινα με τον Άρη. Ήταν λοιπόν φυσικό να ζητήσω την άποψή του για την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί σήμερα ο Άρης γιατί θεωρώ ότι έχει μεγάλη βαρύτητα: «…προσωπικά πιστεύω ότι οι μοναδικοί καθαροί αρειανοί, δηλαδή αυτοί που αγαπάνε αγνά την ομάδα είναι όσοι από το υστέρημά τους πληρώνουν το εισιτήριό τους για να δούνε την ομάδα και αυτοί που αγοράζουν τα εισιτήρια διαρκείας. Κανείς άλλος. Αυτή τη στιγμή ο Άρης ζει επειδή ο κόσμος του το θέλει. Αν αυτή η ομάδα δουλευτεί σωστά από κάποιους ανθρώπους, τότε μπορεί να κάνει θαύματα. Και πρέπει εδώ να τονίσω ότι τον Άρη τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη στην Αθήνα. Τον σέβονται πραγματικά, ιδιαίτερα οι παλαιότεροι που έχουν ζήσει αξέχαστα παιχνίδια όταν η ομάδα έπαιζε εξαιρετικό ποδόσφαιρο στις αρχές δεκαετίας του 80, όπου τα γήπεδα ήταν κατάμεστα στα παιχνίδια που παίζαμε με τις ομάδες της πρωτεύουσας. Είχαμε πολύ καλό σύνολο ,ειδικά επί Τάις Λίμπρεχτς.».
Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Λεωνίδας Βόσδου έχει συνδέσει το όνομά του με τον Άρη. Όμως για να ντυθεί στα κιτρινόμαυρα χρειάστηκε να αρνηθεί πρόταση του Γιώργου Βαρδινογιάννη λίγο πριν συμπληρώσει τα 20 χρόνια του. Παρά το γεγονός αυτό ο Λεωνίδας Βόσδου που ήδη είχε εισαχθεί στο πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, τίμησε την αρχική του συμφωνία με τους κιτρινόμαυρους και έγινε κάτοικος Χαριλάου. Έχει φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο 15 φορές με την Εθνική Νέων της οποίας ήταν μέλος στην πορεία για την 1η θέση το 1979 στο βαλκανικό κύπελλο στη Σμύρνη. Δυστυχώς ένα πρόβλημα υγείας δεν τον άφησε να παίξει στην εθνική ανδρών ενώ είχε κληθεί από τον τότε ομοσπονδιακό
προπονητή Μίλτο Παπαποστόλου. Μετά τον Άρη, έπαιξε στην Παναχαϊκή και τη Νάουσα όπου και έκλεισε την καριέρα του. Εκτός της ενασχόλησής του ως εκλέκτορας στις εθνικές ομάδες, είχε για 15 χρόνια την Ακαδημία Αριστοτέλης στη Φλώρινα για την οποία αισθάνεται υπερήφανος διότι μέσα από εκεί προέκυψαν πολύ καλοί χαρακτήρες και τα περισσότερα παιδιά είναι σήμερα επιστήμονες.
Είναι παντρεμένος και έχει 3 γιους εκ των οποίων ο ένας, ο Αλέξανδρος, πέρασε 4 χρόνια στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού στην Παιανία αλλά σήμερα ανήκει στην ομάδα Κ20 του Άρη, ενώ παράλληλα είναι φοιτητής . Αν και ο πατέρας του αγωνίστηκε ως χαφ στον Άρη και στη συνέχεια ως κεντρικός αμυντικός (επί Μάρκοβιτς στην Παναχαϊκή), ο νεαρός Βόσδου παίζει στη θέση του δεξιού αμυντικού και οι κριτικές μιλάνε για έναν ολοκληρωμένο ποδοσφαιριστή. Πάντως, όσο κοιτούσα σήμερα τον κ. Βόσδου σε αυτή την πρώτη μας γνωριμία, διαπίστωσα γιατί κάποτε ο μεγάλος Βέλιμιρ Ζάετς τον …έχρισε ανιψιό του. Έχουν απίστευτη ομοιότητα! «…'Ένας από τους πιο χαρισματικούς παίκτες που τίμησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο…» υποστηρίζει ο Λεωνίδας Βόσδου, του οποίου το όνομα μπορεί να μην σημαίνει “λαγός” αλλά έχει τέτοιο ποδοσφαιρικό μάτι που είναι σίγουρο ότι έχει βγάλει πολλούς …λαγούς (σ.σ. ταλέντα) από το καπέλο του και θα συνεχίσει να το κάνει και στο μέλλον.
0 Σχόλια
Δεν δημοσιεύονται σχόλια υβριστικού χαρακτήρα , που προσβάλουν σε προσωπικό επίπεδο και τα σχόλια που είναι γραμμένα σε Λατινικά .
Την αποκλειστική ευθύνη για τα σχόλια την έχουν οι σχολιαστές .