ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ Κεφάλαιο 6:του Παντελή Μιντεκίδη

ΠΛΟΥΣ ΓΡΑΙΚΟΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ

Στα προηγούμενα κεφάλαια μιλήσαμε για την δουλοφροσύνη της «ελληνικής» άρχουσας

κάστας και αναφερθήκαμε στις καταστροφικές που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί στους κατοίκους και στην χώρα. Βεβαίως, αυτή η δουλοφροσύνη δεν αποτελεί κάποια συμπεριφορά ψυχιατρικού ενδιαφέροντος. Είναι ένα υλικότατο κοινωνικοϊστορικό ειδοποιό χαρακτηριστικό της κάστας και για την ακρίβεια, συνιστά την κύρια καθορίζουσα του τρόπου ύπαρξής της.

[Μετά από την ανάγνωση του άρθρου, οι αναγνώστες δεν θα πρέπει να κάψουν τα βιβλία «ελληνικής» «ιστορίας», αν όχι για περιβαλλοντικούς λόγους οπωσδήποτε όμως διότι, θα αποτελέσουν αδιάψευστα μνημεία ψεύδους για τις επόμενες γενεές, ψεύδους και κάθε είδους μηχανεύσεων στις οποίες επιδίδεται επιστημονικώς η Γραικύλικη ιστοριογραφία της άρχουσας κάστας η οποία ζει και αναπνέει με ένα όραμα:

Να απογραικυλοποιηθεί!

Που πάει να πει, ντε και καλά να εξελληνισθεί.

Κάτι παρόμοιο με τον ντε και καλά εκμακεδονισμό των γειτόνων της Φυρομέζων (εκ του FYROM), αν και οι τελευταίοι μεθοδολογικώς είναι κατά-τι πιο προηγμένοι από τους πρώτους, αφού έχουν εξ αρχής λυμένο το θέμα: αποφάσισαν ότι είναι απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων.

Βλέπεται σήμερα στη επιστήμη, κυρίως όμως στην πολιτική, τα πάντα είναι μια απόφαση: αποφασίζεις ότι έγινε σεισμός, αποφασίζεις ότι οι Σύριοι είναι τρομοκράτες, αποφασίζεις ότι η γη είναι κυβική, το υπουργείο παιδείας αποφασίζει κάθε χρόνο ότι τα θέματα μαθηματικών που τίθενται είναι σωστά, η κυρία Χριστοφιλοπούλου αποφάσισε ότι είναι φτυστή η Μόνικα Μπελούτσι, αυτοί εδώ αποφάσισαν ότι είναι Έλληνες, οι άλλοι εκεί αποφάσισαν ότι είναι Μακεδόνες, κοκ. Λίγο στην αρχή δυσκολεύεσαι ώσπου να πάρεις την απόφαση, αλλά μετά όλα πάνε ρολόι ...]

Είναι ακριβώς αυτή η εθελοδουλία της Γραικικής άρχουσας κάστας προς τους εκάστοτε ηγεμονεύοντες την περιοχή ιμπεριαλιστές που συνιστά την ασπίδα προστασίας της από τον εσωτερικό, θανάσιμο και διαχρονικό εχθρό της που δεν είναι άλλος από τους Έλληνες, δηλαδή αυτούς που διαχρονικώς και αδιαλείπτως μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας και κατά συνέπειαν παρέμειναν ανά τους αιώνες άθρησκοι.

Οι Έλληνες ουδέποτε απελευθερώθηκαν από ουδέναν και σήμερα τελούν υπό την πλήρη και βασανιστική κατοχή των τελευταίων κατακτητών τους, των ιουδαιοχριστιανών Γραικών, που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται Νεοέλληνες, για να προκαλούν μία κούφια συνπαράθεση ομοιότητος προς τους Αρχαίους Έλληνες.

Φυσικά, ακόμη και ο αυτοχαρακτηρισμός τους ως Νεοέλληνες δείχνει την ραγιάδικη μικρόνοια, διότι αν ήταν κανονικοί θα αυτοαποκαλούνταν, ψευδωνύμως πάλι, αλλά Νέοι Έλληνες (όπως λένε, Modern Greeks).

Οι Έλληνες λοιπόν ευρίσκονται διαχρονικώς και επαλλήλως από το πλην146 έως το συν2013 -σήμερα που ομιλούμε, διότι δεν γνωρίζουμε τί επιφυλάσσει το αύριο …- υπόδουλοι στους Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Φράγκους, Οθωμανούς και Γραικούς με την τελευταία υποδούλωση να αποτελεί το επτασφράγιστο μυστικό όλης της εγχώριας ψευτοϊστοριογραφείας των δύο τελευταίων αιώνων.

Ας σημειωθεί ότι τους κατακτητές των Ελλήνων που ακούουν στο όνομα Γραικογερμανοί

(ένα όχι και τόσο πρόσφατο βαρβαρικό συνονθύλευμα που έχει σχεδόν πετύχει λόγω της μακροβιότητος να αποκτήσει χαρακτηριστικά φύλου, αφού έχει τις ρίζες του στον Αλάριχο και εκτείνεται έως σήμερα, με τους

Γερμανούς τοποτηρητές όπως: Όθων, Φρειδερίκη, Παπούλιας, Ράϊχενμπαχ και τους

Γραικύλους τοποτηρητές, υπανθρώπους τύπου: Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος, Ράλλης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Σημίτης, Μητσοτάκης, Σαμαράς κλπ., κλπ., κλπ.)

τους εντάσσουμε στην περίοδο κατοχής των Ελλήνων από του Γραικούς, άλλωστε, η Γερμανική συνιστώσα των Γραικογερμανών «δεν» εισέβαλε αυτήν την φορά αυτοβούλως, αλλά κατόπιν προσκλήσεως από την Γραικύλικη τοιούτη, αν και πολύ πριν είχαν προηγηθεί μυστικές «διαπραγματεύσεις» των δύο …

[Ο λαός βέβαια δεν τις αποκαλεί πια «διαπραγματεύσεις», αλλά με το πραγματικό τους όνομα: καρπαζιές, και αυτούς που τις εισπράττουν τους αποκαλεί: καρπαζοεισπράκτορες.

Όσες καρπαζιές έχει δει ο λαός να εισπράττουν οι Γραικοί υπουργοί οικονομικών στα ECOFIN τα τελευταία χρόνια, μάλιστα on line, δεν τις έχει δει σε όλα τα έργα του Βέγγου. Ο αντικειμενικός τηλεθεατής θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι οι Ευρωπαίοι υπουργοί μεροληπτούν, υπό την έννοιαν ότι δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στο σβέρκο του Στουρνάρα.

Φυσικά, για τους ερμηνεύοντας ορθώς την εικόνα, η καρπαζιές έχουν αποδέκτη τον λαό και καθόλου τον λατρευτό τους δοσίλογο τον οποίο μετά  πάσης βεβαιότητος μόλις ολοκληρώσει το έργο που του ανέθεσαν θα τον πάρουν στην Γερμανία για να έχει και ο Χριστοφοράκος μια αδερφή ψυχή δίπλα του.]

Κατά την λεγόμενη Ελληνική Επανάσταση της Ανεξαρτησίας αυτό που συνέβη κατ’ ουσίαν δεν ήταν η απελευθέρωση των όποιων Ελλήνων όπως ψευδώς διατείνονται μέχρι σήμερα τα παπαγαλάκια των Γραικών που ήταν οι νικητές. Αυτό που όντως έλαβε χώραν είναι η υφαρπαγή της εξουσίας των Οθωμανών κατακτητών από τους εγκαταβιούντες στην Βαλκανική χερσόνησο χρόνιους συμμάχους και αντιμάχους τους, τους δαιμόνιους Γραικούς (λατινιστί Graecus) και μετατροπή της κατοχής των Ελλήνων από τους Οθωμανούς σε κατοχή των Ελλήνων από τους Γραικούς.

Οι νέοι Γραικοί κατακτητές των Ελλήνων ήταν και ακόμη παραμένουν, φυσικά με τις απαραίτητες μικροπροσαρμογές, ένα συνονθύλευμα από κοτζαμπάσηδες, προεστούς, πρόκριτους, δημογέροντες, πειρατές, κλέφτες και αρματολούς, κάποιους αγιογδύτες μητροπολίτες, κάποιους Φαναριώτες καθώς και εν γένει τυχοδιωκτικά στοιχεία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σχεδόν όλοι χριστιανοί και στην συνέχεια χριστιανοί ορθόδοξοι, παλαιόθεν.

Φυσικά όλα αυτά έγιναν αφού σφάχτηκαν αρκετές φορές μεταξύ τους οι Γραικύλοι, διότι ο καθένας έβλεπε τις συγκρούσεις μέσα από το απολύτως ατομικό τους συμφέρον. Έτσι για να ομονοήσουν και να φέρουν εις πέρας μία ενέργεια πάντα ακολουθούσαν τον μακρύτερο, τον δαπανηρότερο και τον αιμοφυρτότερο δρόμο. Έφθαναν σε σημείο ο ένας να κόβει τα αυτιά του άλλου, επειδή δείλιασε, και να του τα δίνει να τα φάει. Πάντα έτσι λειτουργούν οι δούλοι, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πνεύμα συλλογικότητος: Πρώτα το ατομικό, και αν κατά τύχην συμπέσουν όλα τα ατομικά, ε, τότε προκύπτει και κάτι σαν συλλογικό, πάντα ωστόσο κατά τύχην.

(Σας θυμίζει κάτι αυτή η συμπεριφορά;)

Πάντως το μεγαλύτερο ανέκδοτο κρύβεται μέσα στην φράση: «Τα οικονομικά του αγώνα». Κάτι γλέντια που έκαναν οι Γραικύλοι «επαναστάτες» … για να μην αναφερθούμε και στα ευτράπελα με τις λαφυραγωγίες …

Αισχροί Γραικύλοι από κάθε άποψη, και το αληθέστερο όλων, καθόλου δεν άλλαξαν μέχρι και σήμερα!

Τελικώς, οι κάτοικοι της περιοχής άλλαξαν κατακτητή, είχαν δηλαδή τους Οθωμανούς και απέκτησαν τους Γραικούς, που διέθεταν αρετές σαν αυτές που προανέφερα … Κανείς δεν θα διαφωνήσει νομίζω ότι μέχρι προσφάτως οι Έλληνες έφεραν και τους δύο ως κατακτητές, και επίσης ότι από το 2009 και μετά απέκτησαν και τρίτο.

Άιντε και να τους εκατοστίσουν.

Εξ όσων γνωρίζουμε από ρωμαίους και άλλους συγγραφείς, οι Γραικοί είλκον την καταγωγή τους από δούλους ή από τυχοδιωκτικά στοιχεία της Αρχαίας Ελλάδος που στην συνέχεια μετεξελίχθησαν σε δούλους ή απελεύθερους ή τυχοδιωκτικά στοιχεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έτσι διαχύθηκε αυτό το βορβορώδες γενωμίμωμα (συνύπαρξη βιολογικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών) μέσα στην ιστορία της Μεσογειακής λεκάνης.

Αφήστε λοιπόν τους καθεστωτικούς ελληναράδες ιστορικούς να αναζητούν κάποια καθαρότητα, κάτι το υψηλόν τέλος πάντων, μέσα σε αυτό το μίασμα, αν και οι ίδιοι έχουν πλήρη επίγνωση και της καταγωγής και των «ποιοτήτων» των Γραικών.

Αλλά πώς να γίνει; Πρέπει ντε και καλά να τους απογραικοποιήσουν και να τους σερβίρουν ως Έλληνες ...

Αντιθέτως, οι Έλληνες, ελάχιστοι σε αριθμό συγκρινόμενοι με τα μιλιούνια δούλων, χάνοντας την εξουσία τους (ιδιοκτησία τους) επί των δεύτερων και αρνούμενοι να εκθρησκευθισθούν και να απολέσουν τα χαρακτηριστικά τους, σιωπηρώς και σταδιακώς απομονώθηκαν από το φόκους της κεντρικής ιστορικής σκηνής, καταλαμβάνοντας κοινωνικές θέσεις στους επάλληλους κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς που επικυριαρχούσαν, αντίστοιχες με το ιστορικό τους βάρος, υφιστάμενοι, φυσικά, και αυτοί τις αναγκαίες προσαρμοστικές αλλαγές ή αλλοιώσεις προκειμένου να δυνηθούν κάθε φορά να υπάρξουν.

Από την άλλη, οι δούλοι, εξαπλώθηκαν παντού. Αποθρασυμένοι και πρόθυμοι για όλα: Συστεινόμενοι και αυτοπροβαλλόμενοι ως Έλληνες (αποκρύβοντας το ουσιαστικό «δούλος» ή «τυχοδιώκτης») και πάνω από όλα εκχριστιανισθέντες με την μία, χωρίς αναστολές, αφού ως δούλοι δεν διέθεταν ούτε σταθερό ούτε σύνθετο αξιακό σύστημα και ως εκ τούτου είτε δεν είχαν τσίπα πάνω τους ή ήταν παχύδερμα.

Με την πτώση των αφεντικών τους, εκμεταλλευόμενοι την ευπροσαρμοστικότητα που διακρίνει τον κάθε δούλο (ιδιότητα που αποκτάει και στατιστικώς κληροδοτεί, καθότι οι ιδέες του Λυσένγκο δεν είναι απορριπτέες συλλήβδην …) διαχύθηκαν σαν τους μύκητες σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

Πώς να τους ονόμαζαν λοιπόν οι Ρωμαίοι; Έλληνες;

Ούτε να το διανοηθούν!

Τους απεκάλεσαν Γραικούς, προφανώς διότι τους θύμιζαν αυτούς τους παρόμοιους που είχαν στον νότο της Ιταλικής χερσονήσου. Στην συνέχεια διόρθωσαν την ονομασία για να την αντιστοιχίσουν προς το περιεχόμενο του σημαινομένου και έτσι τους απεκάλεσαν Γραικύλους ... Άλλωστε από μόνο του το φωνητικό απείκασμα της λέξης πετυχαίνει να αποδώσει απολύτως το νοηματικό της περιεχόμενο …

[Όροθετικη επεξήγηση:

Γονίδιον (Βιολογία): Είναι χημικό μόριο και αποτελεί την ελάχιστη μονάδα κληρονομικότητος ενός έμβιου οργανισμού. Τα γονίδια φέρουν την απαραίτητη πληροφορία για την δόμηση, λειτουργία και διατήρηση των κυττάρων ενός οργανισμού και μεταφέρουν τις βιολογικές ιδιότητες στους απογόνους. Το πλήθος τους εκτιμάται, σήμερα, ότι είναι 20 έως 30 χιλιάδες. Το  σύστημα όλων των γονιδίων ενός οργανισμού ονομάζεται γένωμα.

Μιμίδιον (Κοινωνιολογία): Είναι θεμελιώδης μονάδα φορέα πολιτισμικής κληρονομιάς (τραγούδια, τρόποι συμπεριφοράς, μόδα, ιδεολογία, επιστημονικές ιδέες, τέχνη, κανόνες ηθικής, θρησκευτικές πεποιθήσεις/δοξασίες, αίσθηση κοινότητας, κλπ., κλπ.) οι οποίες μεταδίδονται από τον έναν κοινωνικό εγκέφαλο στο άλλον κατά την διαδικασία κοινωνικοποίησης των ατόμων. Το  σύστημα όλων των μιμιδίων ενός κοινωνικού ατόμου ονομάζεται μίμωμα.

Γενωμίμωμα (Ανθρωπολογία): Είναι το γένωμα και το μίμωμα ενός κοινωνικού ατόμου (ανθρώπου) συνδυασμένα και εκφράζει το πλήρες σύστημα των βιολογικών και κοινωνικών ιδιοτήτων που υποστασιοποιούνται στο συγκεκριμένο κοινωνικό άτομο. Στην βιοκοινωνική εξέλιξη τα άτομα μιας κοινωνίας ταξινομούνται λίγο ως πολύ σε ομάδες παραπλήσιου γενωμιμώματος και ως φορείς αυτού του κοινού τους γενωμιμώματος αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως όμοιοι και πορεύονται ως ένα όλον στον κοινωνικοϊστορικό χρόνο. Είναι αυτονόητο ότι στην βάση πιο εξειδικευμένου γενωμιμώματος δημιουργούνται στα πλαίσια της αρχικής ομάδος νέες υποομάδες κοκ. (έως τις έσχατες εξειδικεύσεις των μοναδικών ατομικών γενωμιμωμάτων) που συνυπάρχουν ευρισκόμενες σε ποικίλες σχέσεις ενότητας και διαπάλης, αλλά και ποικίλης εντάσεως, είτε συγχρονικώς είτε διαχρονικώς.]

Μάλιστα, με την καπατσοσύνη και ευπροσαρμοστικότητα που διέκρινε τον Γραικό  -εξ αιτίας των Ελληνικών κολλυβογραμμάτων, κολλυβοτεχνών και τους ελληνικούς ή ρωμαϊκούς τρόπους που διδάχθηκε ή μιμητικώς αντέγραψε από τους Έλληνες ή Ρωμαίους αφέντες δουλοκτήτες-  παρέμεινε ζωντανός μέσα στους αιώνες σε όλες τις προηγούμενες κατοχές του γεωγραφικού του χώρου. Εν τέλει, κατόρθωσε να ανελιχθεί μέσα στους κόλπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ελλοχεύοντας μέχρι που οι εσωτερικές συνθήκες της αυτοκρατορίας και τα εξωτερικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων κατέστησαν ομόρροπα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μία κοινωνική επανάσταση, ωστόσο, ουδόλως αστική, ουδόλως εθνική, βεβαίως, βεβαίως.

Η καπατσοσύνη αυτού του Γραικικού γενωμιμώματος ήταν τέτοιου μεγέθους ώστε κατόρθωσε να εξαπατήσει, ακριβώς όπως πράττει και σήμερα επί πολλών θεμάτων, σύμπασαν την πολιτισμένη ανθρωπότητα και να την κάνει να «πιστέψει» … ότι πρόκειται για όντως απογόνους των Ελλήνων, με πλέον διαβόητη εξαπάτηση αυτήν του επιφανούς ανδρός, Λόρδου Βύρωνα, αν και, ο ρομαντισμός του πρέπει να ήταν που βοήθησε σε αυτήν την μάλλον οικιοθελή αυταπάτη.

Έτσι μέσα από  τους κόλπους της Οθωμανίας δημιουργείται-ξεφυτρώνει η «ανεξάρτητη» φεουδαλική χώρα της Γραικίας (Greece) με άρχουσα τάξη αυτούς τους απίστευτους τύπους, τους Γραικούς (Greeks) τους οποίους η σημερινή άρχουσα κάστα περιφανώς θεωρεί ως προγόνους της, και όντως, αληθώς είναι. Ωστόσο ουδεμίαν σχέση έχουν ούτε οι πρόγονοι, και κατά μείζονα λόγο, ούτε οι απόγονοι, με τους Αρχαίους Έλληνες, όπως άλλωστε αδιαμφισβητήτως διατείνονται οι ιστορικοί όλων των σοβαρών σχολών ιστορίας του κόσμου.

Για την εμπέδωση αυτής της ιστορικής εξαπάτησης διευκόλυνε και το γεγονός της ψευδωνυμίας: «Βασίλειον της Ελλάδος», μόνον όμως για τους κατοίκους αυτού του βασιλείου, διότι στον υπόλοιπο κόσμο αυτή η χώρα έγινε γνωστή με το αληθινό της όνομα, Γραικία (Greece), εκτός από τους αφελείς Ανατολικούς λαούς οι οποίοι λόγω εσφαλμένης γενικεύσεως την απεκάλεσαν Ιωνία (Yunan), εξ αιτίας του γεγονότος ότι οι λαοί αυτοί δεν διατηρούσαν κάποια ιδιαίτερη επαφή με τους Γραικούς της Βαλκανικής, παρά μόνον εγνώριζαν τους  Ίωνες της Μικράς Ασίας -ίδιου θρησκεύματος με τους Γραικούς, σε αντίθεση με τους ανατολίτες που ήταν μουσουλμάνοι ή βουδιστές- δηλαδή το μοναδικό από τα Ελληνικά φύλα που επιβίωσε, κακήν-κακώς φυσικά, διατηρώντας μια κάποια γλωσσική και ιδεολογική καθαρότητα μέχρι των ημερών μας, τουλάχιστον ως που να αρχίσουν να πωλούνται στα περίπτερα τα τεστ αιματολογικής καθαρότητας ..., σχετικώς όμως με τα τεστ βλακείας, αυτά πάντοτε ήταν πανάκριβα … εξ ού και η παντελής έλλειψη αυτογνωσίας αυτού του λαϊδίου.

Φρόντισε όμως όλως καταχθονίως η τρισάθλια άρχουσα κάστα Γραικύλων της Γραικίας με διάφορα τεχνάσματα να ξεριζώσει τους Έλληνες από την Ανατολία -εξανδραποδίζοντάς τους στην Ελληνική χερσόνησο- ώστε πλέον οι Γραικοί ανεμποδίστως και ευχερώς να συνεχίζουν να καπηλεύονται το όνομα Ελλάς και Έλλην, αφού ξεπάστρεψαν -στην έκταση των δυνατοτήτων τους- τον φυσικό κληρονόμο αυτού του ονόματος, τον Ίωνα Έλληνα.

(Και κανείς δεν είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύει ότι οι γενοκτονίες των Ελλήνων της Ανατολίας δεν είχαν από πίσω το αιμοσταγές δάκτυλο των αδίστακτων ηγετών της Γραικίας …)

Η ιστορία όμως δεν ξεχνά, και έτσι σήμερα ο μισός κόσμος (δυτικός) τους αποκαλεί, ορθώς, Γραικούς (ενώ αυτοί οι Γραικύλοι τους γλύφουν κι από πάνω) σε αντίθεση με τον άλλο μισό κόσμο (ανατολή) που τους αποκαλεί, εξαιτίας εσφαλμένης γενίκευσης,  Ίωνες (ενώ αυτοί οι Γραικύλοι τους φτύνουν κι από πάνω, καμονόμενοι τους ευρωπαίους, τρομάρα τους).

Για να λάβει ο αναγνώστης μια πιο ανάγλυφη εικόνα των αρετών … των Γραικών, προγόνων της σημερινής Γραικικής άρχουσας κάστας, παραθέτουμε τυχαίως, μερικές κρίσεις σπουδαίων Ρωμαίων συγγραφέων.

Είναι κατ' αρχάς παραμυθάδες. «Οι Γραικύλοι πλάθουν πολλές ιστορίες· σε μία από αυτές παρουσιάζουν κάποιον ότι αυτοκτόνησε από ένα υψηλό τείχος, όχι γιατί του συνέβη κάτι δυσάρεστο, αλλά γιατί είχε διαβάσει ένα σοβαρό και μεγαλόπρεπο βιβλίο του Πλάτωνα με θέμα τον θάνατο!»

Ταυτοχρόνως είναι ανόητοι. «Ο σοφός δεν θέλει να αντιμετωπίζεται από τους ανόητους με τρόπο ώστε όσοι τον ακούν είτε να τον θεωρούν βλάκα και Γραικύλο είτε να φέρουν βαρέως που είναι οι ίδιοι βλάκες».

Είναι ένα μείγμα τεμπελιάς, φλυαρίας και πολυμάθειας. «Με βάζετε να απαντήσω σε μία ερωτησούλα, σαν να είμαι κανένας Γραικύλος, τεμπέλης και πολυλογάς και ίσως πολύξερος και πολυδιαβασμένος».

«Είναι ακατάλληλοι ως δικαστές», «απαράδεκτοι στις συνελεύσεις τους», «παρατρεχάμενοι και κόλακες των ισχυρών».

Δύο από αυτούς, που χάρη στον φίλο τους Καίσαρα έγιναν ρωμαίοι πολίτες, «είναι τιποτένιοι Γραικύλοι».

Για τον Κικέρωνα είναι διαφορετικό πράγμα οι «πολύξεροι Γραικύλοι» και διαφορετικό η Ελληνική Τέχνη και Παιδεία: «Το άγαλμα της Σαπφούς είχε έξοχη κατασκευή και στη βάση του έφερε χαραγμένο ένα καταπληκτικό επίγραμμα. Εκείνος ο πολύξερος και Γραικύλος (ο Βέρρης)­ που τάχα τα γροικάει αυτά σε βάθος και μόνος αυτός τα καταλαβαίνει ­δεν θα είχε αρπάξει το άγαλμα αυτό, αν γνώριζε έστω κι ένα γράμμα ελληνικό».

Αυτό το «έθνος των κωμωδών» γέμισε τα ρωμαϊκά σπίτια και κοντεύουν να γίνουν και αφεντικά των κυρίων τους. Είναι δαιμόνιοι, θρασείς, ετοιμόλογοι και πολυτεχνίτες: δάσκαλοι, ρήτορες, γεωμέτρες, ζωγράφοι, οιωνοσκόποι, γιατροί, σχοινοβάτες, μάγοι. «Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος: και στα ουράνια να τον στείλεις, πηγαίνει», γράφει ο πάντα σπαραξικαρδίως σατιρικός Ιουβενάλης.

Ο Ιουβενάλης σατιρίζει την υπεροψία κάποιων κυριών που παριστάνουν τις Ελληνίδες και, ενώ δεν ξέρουν την προγονική τους γλώσσα, επιδιώκουν να μιλούν Ελληνικά. Και μάλιστα αυτό το κάνουν όχι μόνο νέες, αλλά και γριές ογδόντα έξι ετών: «Καμιά δεν περνιέται για όμορφη εκτός κι αν, από Τούσκα, έγινε Γραικύλη και, από Σουλμονήσια, Κεκρόπια! Όλα τα λένε Ελληνιστί: και φόβο και θυμό και χαρά και έγνοια και της καρδιάς τα μυστικά. Ακόμη και τα ερωτόλογα στα Ελληνικά τα λένε».

«Οι διαφωνίες γύρω από μία λέξη πολύ ταλαιπωρούν τους Γραικύλους, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για καβγάδες παρά για την αλήθεια».

Και άλλα πολλά ... ων ουκ έστιν αριθμός.

Γραικύλοι, Γραικύλοι, Γραικύλοι, λοιπόν!

Ούτε καν Γραικοί!!

Αυτό το συνονθύλευμα δουλόγονων και ως εκ τούτου δουλόφρονων Γραικών που έλαβαν τα ινία από τους Οθωμανούς για να συνεχίσουν την κατοχή των τελευταίων επί την Ελληνική χερσόνησο, μόνον ελάχιστη προφανώς σχέση θα μπορούσε να είχε με τους ωραίους Αρχαίους Έλληνες όπως άλλωστε ευκρινώς δύναται κανείς να συμπεράνει από το σκατοφατσικό γωνιδίωμά του το οποίο μόνον κατ’ ελάχιστον βελτιώθηκε από το ανακάτεμα με τους ωραίους Σλάβους και τους προσφάτως αφιχθέντες Ίωνες, μιας και οι τελευταίοι αρνούνται μέχρι και σήμερα την επιμειξία με Γραικούς, αλήθειες φυσικά που έχουν νόημα στα πλαίσια πάντα της στατιστικής συμπερασματολογίας.

Αυτοί οι Γραικοί, καπηλεύτηκαν αχρείως το θείο Αρχαίο Όνομα, γράφοντας το πρώτο «ελληνικό» τους σύνταγμα στα αρβανίτικα και στην συνέχεια το μετέφρασαν στην Ελληνική. Είχαν ανάγκη όμως να καπηλευτούν μια ελληνική καταγωγή προκειμένου να εξαπατήσουν τους ξένους φιλέλληνες, τους ολίγους Έλληνες της Ελληνικής χερσονήσου και τους πολλούς της Ιωνίας -διότι αυτοί και αστική διανόηση διέθεταν και πλούσιοι αστοί ήταν- και αφού τους έγδαραν οικονομικώς δήθεν για τις ανάγκες του αγώνα, τους χρησιμοποίησαν μόνον και μόνον ως συγκολλητική ουσία των διάφορων ραγιάδων πληθυσμών: Ρωμιών, Αρβανιτών, Βλάχων, εκχριστιανισθέντων Τούρκων, καθώς και διάφορων αδιαμόρφωτων δυτικών σκουπιδιών, μή πελασγικής καταγωγής, τα οποία εγκατέλειψαν στην περιοχή οι σταυροφορίες, οι εισβολές και κατοχές στο διάβα των αιώνων.

Τους πληθυσμούς αυτούς της Ελληνικής χερσονήσου που είχαν υπό τον έλεγχό τους οι Γραικοί, και εκμεταλλεύονταν ασυγκρίτως περισσότερο από ότι οι Οθωμανοί κατακτητές, υποχρέωναν παρά την θέλησή τους, ενίοτε μάλιστα και βιαίως, σε εξεγέρσεις εναντίον των Οθωμανών. Συγκρότησαν έτσι εν τέλει μία νέα μικρή Φεουδαρχία μέσα στους κόλπους της μητρικής μεγάλης Οθωμανικής Φεουδαρχίας, την οποία όλως σφετεριστικώς ονόμασαν «Ελλάς», προσδίδοντας σε αυτό το κρατικό μόρφωμα με το σύνταγμά τους επιφαινόμενα χαρακτηριστικά κράτους-έθνους και το οποίο για πρώτη φορά αληθώς εμπλουτίστηκε με κάτι που να προσομοιάζει με τον ελληνικό πολιτισμό (υπό μορφήν φυσικά αστικών στοιχείων) μόνον μετά από την γενοκτονία των Ποντίων από τους τούρκους και την κάθοδο των Τραπεζούντιων αστών και κυρίως την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε την γενοκτονία των Σμυρναίων και Αϊβαλιωτών αστών, πάλι από τους τούρκους.

(Ευτυχώς την γλύτωσαν οι Μοναστηριώτες αστοί από τους Γραικούς, αλλά λίγο αργότερα γι’ αυτούς η ιστορία επεφύλαξε άλλη έκπληξη: Τον σοσιαλισμό του χαφιεδοπράκτορα των ιμπεριαλιστών, Τίτο.)

Ακριβώς αυτοί οι Γραικοί απετέλεσαν την προγονική εστία της σημερινής αλητηρίου γραικογερμανικής άρχουσας κάστας, οι οποίοι σε κάθε δοθείσα ευκαιρία εξαφανίζουν έως και σήμερα με φωτιά και τσεκούρι ό,τι τους θυμίζει Ελλάδα, μισώντας αυτόν τον πολιτισμό και τον γεωγραφικό χώρο βαθύτατα, αφού στους σκοτεινούς θαλάμους της μνήμης τους ό,τι το Ελληνικόν τους ξυπνάει τα απαρχικά τους βιώματα των χιλιετιών δουλείας υπό των Ελλήνων δουλοκτητών και σήμερα δεν ξεδιψούν από το να παίρνουν το αίμα τους πίσω, επιδιδόμενοι σε καταστροφές ότι του Ελληνικού, πολιτισμικώς, ανθρωπολογικώς και γεωγραφικώς, καθότι, ως δούλοι ποτέ δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν δημιουργικώς τα αφεντικά τους, για να δημιουργήσουν οι ίδιοι κάτι το καινούργιο και ανώτερο, αλλά θα εξαντλούνται εις το να καταστρέφουν ό,τι δεν τους ανήκει, ό,τι δεν μπορούν να κατανοήσουν, όποια αξία αδυνατεί να αγγίξει το σπιθαμιαίο ηθικό και πνευματικό τους ανάστημα, που για την σημερινή εποχή όλα αυτά συμποσούνται στην καταστροφική μανία προς ότι εκφράζεται με όρους Εθνικής Βιομηχανικής Ανάπτυξης και συνακόλουθης ανάδυσης μιας κυρίαρχης Ελληνικής Εθνικής Αστικής τάξης, εμπλέκοντας  μάλιστα μεταπολεμικώς και την αριστερά (αμαρξική έως ψευδομαρξική) στον αγώνα τους για την συντριβή του όποιου ελληνικού βιομηχανικού καπιταλισμού, με την οποία αριστερά έκτοτε ευρίσκεται σε αγαστή συνεργασία επί όλων των υποθέσεων … Παραδείγματος χάριν, καί τα δύο κόμματα εξουσίας παραδέχθηκαν ότι στην ΕΡΤ διόριζαν μόνον αριστερούς, αλλά και άλλες συνεργασίες άκρως πολιτικές.

Ο Μαρξισμός έχει ως απαρχικό του κέντρο τον Ελληνισμό, άλλωστε από εκεί ξεκινάει και ο Μάρξ. Οι σημερινοί αριστερά της Γραικίας, αφού είδε κι απόειδε ότι δεν υπάρχει προλεταριάτο ή τουλάχιστον δεν υπάρχει προλεταριάτο αρκετά χαζό για να αφεθεί στα χέρια της, αποφάσισε να απορρίψει Ελληνισμό και Μαρξισμό και να στραφεί στον υπανθρωπικό Ισλαμισμό, το πλέον ειδεχθές δόγμα για τον λαό της Γραικίας, από δήθεν «ανθρωπιστικά» αισθήματα ορμώμενοι, που πάει να πει ότι στον εγκέφαλ(λ)ο αυτής της αριστεράς μαρξισμός και καλοσαμαρειτισμός ταυτίζονται. Άντε και καντηλανάφτες.

Εν άλλαις λέξεσιν:

«Όταν ένα άτομο πάσχει από μία πλάνη, αυτό λέγεται τρέλα. Όταν πολλά άτομα πάσχουν από μία πλάνη, αυτό λέγεται Γραίκο-αριστερά.»

Φάτε κορόιδα «ανθρωπιστικό» δούλεμα, αφήστε να εποικισθεί η χώρα σας χωρίς καν πόλεμο, και όταν δεν θα είναι πια δική σας, τηλεφωνήστε στον ΟΗΕ -συμφώνως προς το Διεθνές Δίκαιο ο εποικισμός είναι έγκλημα πολέμου- για να σπεύσουν οι κυανόκρανοι προς «βοήθεια». Αλλά σε χώρα γραικύλων ο εποικισμός γίνεται χωρίς την χρεία προηγηθείσης ήττας σε πόλεμο. Αυτή είναι η κατάντια ενός λαϊδίου που ντρέπεται να πάρει τα όπλα για να υπερασπισθεί την χώρα του, αλλά και η κατάντια μιάς «αριστεράς» που εγκατέλειψε τον πατριωτισμό στα χέρια της Χρυσής Αυγής και που δεν πρόκειται να ξυπνήσει ούτε όταν οι ισλαμοφασίστες εισβολείς βιάζουν τις γυναίκες τους και εκσπλαχνίζουν τους ίδιους για να φάνε την καρδιά τους.

Σήμερα η αριστερά έχει καταντήσει το προπύργιο του Γραικυλισμού σε αυτήν την χώρα. Το κάθε πραγματικό κίνημα που επιδιώκει να καταλύσει την υπάρχουσα κατάσταση-τάξη πραγμάτων …, δεν θα συναντήσει ως κύριο αντίπαλο τον Σαμαρά, ούτε την Χρυσή Αυγή, ούτε το εθελόδουλο απαθές λαΐδιον, οπωσδήποτε όμως αυτήν την «αριστερά»!

Άρα, κάθε τέτοιο πραγματικό κίνημα θα πρέπει να προετοιμάζεται πρωτίστως για αυτό …

Δεν πρόκειται λοιπόν περί αριστεράς, αλλά περί «αριστερά» μασκαρεμένης ιδεολογικής πρωτοπορίας του πολυεθνικού κεφαλαίου και προπομπό του νέου καπιταλιστικού μεσαίωνα.

Ιστορικώς το «αυγό του όφεως» πρωτοεκκολάφθη στην «αριστερά» της εποχής, Κεμάλ-Μουσολίνι.

Τώρα το αυγουλάκι εγκαταλείφθηκε στην δεξιά, ενώ στον χώρο της ετεροχρονισμένα «σύγχρονης» μεσσιανικής (ακριβώς όπως και τότε) «αριστεράς» εκκολάπτεται το αυγό του δεινοσαύρου ...

Ποιός λοιπόν είναι ο κύριος εχθρός και σήμερα; 

Ποιούς πρέπει να τσακίσουν οι μαρξιστές πριν από όλους τους άλλους, αν θέλουν να επιτύχουν;

Ιστορικώς γνωρίζουμε ότι ο Στάλιν την δεκαετία του '30 ξεπάστρεψε την «αριστερή» πέμπτη φάλαγγα του φασισμού στην Σοβιετική Ένωση.

 Αυτή η ακατανόητη για τους έχοντες αβαθή σκέψη ενέργεια, απεδείχθη μία μεγαλοφυής πράξη και για την ακρίβεια ήταν η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση της Αντιφασιστικής Νίκης του '45.

Η ιστορία διδάσκει … και εμπνέει ...

Το επαχθέστερο ωστόσο έγκλημα όλων των ειδεχθών εγκλημάτων αυτής της Γραικικής άρχουσα κάστας, είναι ότι κατασκεύασαν εδώ και διακόσια χρόνια και συνεχίζουν να κατασκευάζουν μέχρι αυτήν την στιγμή έναν λαό κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν: τον λαό των Γραικύλων.

Σήμερα, αυτοί οι δύο αρλεκίνοι της ιστορίας, άρχουσα κάστα και ευπειθής και ολικώς αγράμματος λαός (που επιτέλους πείσθηκε ότι τα έφαγε μαζί με τους πρώτους) αδελφωμένοι, αυτοαποκαλούνται κατάπληροι αυταρέσκιας, Έλληνες!

Μάλιστα, αυτός ο λαός παρακολουθεί τόσο στενά την άρχουσα κάστα του, ώστε σήμερα να έχει ενταχθεί και αυτός στην φυλή των Γραικογερμανών, ως προϊόν μετεξελίξεως της αρχαιότερης φυλής των Γραικοαμερικανών, αφού αμφότεροι, κάστα και ομοπολικός λαός της, έχουν προσκυνήσει στα τέσσερα την Φρανκφούρτη με την χούφτα μπροστά, οι πειναλέοι, ανακράζοντας εν μιά φωνή:

«Σφάξε με Γκαουλάιτερ μου, να αγιάσω!»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται δύο φορές, την πρώτη ως τραγωδία και την δεύτερη ως κωμωδία …

Διδαχθέντες και ζηλέψαντες την δόξα των Γραικών και με καθυστέρηση δύο περίπου  αιώνων, πράττουν σήμερα τα ανάλογα οι μερικώς ομογάλακτοι των Γραικών βόρειοι γείτονές τους, Φυρομέζοι, των οποίων η άρχουσα τάξη είναι μερικώς Γραικοί και αυτοί, αλλά όχι ολικώς, λόγω της σύμμειξής τους με Αλβανούς μουσουλμάνους, αλλά και Σλάβους και Βούλγαρους, με ικανή δόση Τιτοϊκού μπαχαλο-εθνο-σοσιαλισμού στο εποικοδόμημα (που δυστυχώς δεν ανταποκρινόταν σε καμιά σοσιαλιστική οικονομική βάση) και σχεδόν πάντοτε με την βοήθεια, άνευ αζημιώτου, των ιμπεριαλιστών, όπως δηλαδή συνέβη με τους Γραικούς του νότου.

Διατείνονται αίφνης ότι έχουν οργανώσει κράτος-έθνος μαζί με τους Αλβανούς μουσουλμάνους, σφετεριζόμενοι όπως και οι Γραικοί ένα άλλο θείο όνομα, αυτό της Αρχαίας Μακεδονίας, χωρίς καν τούτοι να έχουν την πονηρία ώστε να υιοθετήσουν την Ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα τους όπως έπραξαν οι κατά πολύ πονηρότεροι Γραικοί του νότου, οι οποίοι μάλιστα ελάχιστη σχέση είχαν με την Ελληνική γλώσσα, σε σύγκριση με τους σημερινούς Φυρομέζους οι οποίοι ομιλούν σε σημαντικό ποσοστό την Ελληνική, χωρίς κόμπλεξ.

Αυτή λοιπόν είναι η ωμή, γυμνή, αληθινή και όχι προαποφασισμένη και κατά παραγγελίαν ιστορική πραγματικότητα!

Αν αυτή η χώρα ήθελε να αποκαταστήσει την ιστορική δικαιοσύνη (και που ως γνωστόν όποιος την παραβιάζει αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή άλλον τρόπο, το πληρώνει ακριβά …) θα έπρεπε να είχε ονομαστεί Γραικία, όπως ορθώς άλλωστε την αποκαλούν όλες οι ξένες χώρες: Greece, και είναι γνωστό ότι οι ξένοι ιστορικοί γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους έλληναράδες τί αληθώς εξυφάνθει κατά τα χρόνια δημιουργίας της κρατικής οντότητας, μικρής φεουδαρχίας,  που λέγεται Greece.

Και ας ισχυρίζονται οι παπαγαλίσκοι «διανοούμενοι» ότι ανήκουν στο Έθνος των Ελλήνων, που για την ακρίβεια το συνονθύλευμα αυτό ούτε έθνος ήταν, ούτε από Έλληνες κατά κύριο λόγο απαρτιζόταν, καθότι η πλειονότης των κατοίκων της Γραικίας την μόνη σχέση που είχαν με τους Έλληνες ήταν ότι οι απώτεροι πρόγονοί τους ήταν δούλοι των Ελλήνων και όλων των εν συνεχεία κατακτητών, γι αυτό άλλωστε και τόσο εύκολα εκχριστιανίστηκαν, ενώ οι Έλληνες αφανίζονταν μόνον μετά από αλλεπάλληλες σφαγές, κατόπιν διαταγών μεγάλων της ιστορίας ανδρών, του είδους: «Ες έδαφος φέρειν παν Ελληνικόν!» (Μέγας Θεοδόσιος) ...

Οι σημερινοί κάτοικοι της Ελληνικής χερσονήσου μόνον κατά ένα μικρό ποσοστό μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκουν αμιγώς στους Έλληνες, όχι φυσικά αιματολογικώς, αλλά από την άποψη της παιδείας που κατέχουν ή επιθυμούν να εξελίξουν περεταίρω, αν και αυτό χρήζει κάποιας περεταίρω αναλύσεως … Μάλιστα, κληρονόμησαν τον Ελληνισμό τους όχι από την κοινωνία που ζούν, το σχολείο που πηγαίνουν, τους φίλους, τα μέντια κοκ., αλλά αποκλειστικώς και μόνον από την Ελληνική τους οικογένεια που φύλαγε ως κόρην οφθαλμού πάππου προς πάππον τον Έλληνα Λόγο, αργά, κρυφά, συνήθως αντιφατικά, όταν παραδείγματος χάριν, η ενεντηκοντούτης γραία έλεγε στο εγγονάκι της:

«Ντο λές; Εγώ γραικικά κι μαθάνω! Εσείς να μαθάνετε Ελληνικά!»

Όλοι οι Έλληνες κάτοικοι της Γραικίας, σε κάθε εκδήλωση της ζωής τους, αισθάνονται ένα βουβό αίσθημα ότι η ζωή τους ευρίσκεται υπό ξένη κατοχήν, όχι σήμερα που κάθε κάτοικος της χώρας το αισθάνεται, αλλά ανέκαθεν.

Θέλουν να φωνάξουν «Ζήτω η Ελλάς!», αλλά η φωνή τους σβήνει άψυχη, διότι δεν αρέσκονται στα ψέματα. Πρόκειται για μία κατοχή που δεν έχει για τους Έλληνες ορατούς κατακτητές, διότι κατακτητής είναι η ίδια η ζωή τους, η ίδια η κοινωνία τους, μια κοινωνία που έπλασε η Γραικική άρχουσα κάστα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίοσιν. Είναι όλες οι εκδηλώσεις του κράτους των Γραικών που καταστρέφουν τον πυρήνα του Ελληνικού Ορθολογισμού, του Ελληνικού Μέτρου, του Ελληνικού Ωραίου, δεδομένου ότι η κρατικώς βιαίως επιβαλλόμενη παιδεία αντίκειται ευθέως και τους εμποδίζει να αναπτύξουν και διαδώσουν ελεύθερα την δική τους Ελληνική Παιδεία, την παιδεία που κατέχουν ή θέλουν να αναπτύξουν παραπέρα, στα πλαίσια αυτής της χώρας που σφετεριστικώς μόνον λέγεται Ελλάς. Αυτοί οι Γραικοί κατέστρεψαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνικής υπόστασης, την Ελληνική Μυθολογία και υποχρέωσαν τους Έλληνες να υιοθετήσουν και να ταυτισθούν την τρομολάγνο εβραϊκή μυθολογία. Τους κατέστρεψαν την γλώσσα, την ορθοφροσύνη, τα ήθη του. Όταν δύο Έλληνες συναντιούνται χαιρετάει ο ένας: «Σέβου τους γονείς», και αντιχαιρετάει ο άλλος: «Πράττε τα αγαθά». Σε αντίθεση με τους Γραικούς όπου ο ένας λέει: «Τί κάνεις ρε μαλάκα», για να αντειπεί ο άλλος: «Όλους τους γαμώ».

Και αν έχεις την τύχη-ατυχία να περιπλεύσεις το Αιγαίον, εκεί να δεις τις καταστροφές και τις αηδίες των Γραικών! Σου έρχεται να ξεράσεις, αφού αναπόφευκτα έρχονται στον νου σου οι περιγραφές των εικόνων της Οδύσσειας του Ομήρου, με τις συγκρίσεις να γίνονται αυτομάτως. Τί να πρωτοδείς πάνω στις ακτές, και με τί να πρωτοθρηνήσεις: τα Γραικικά καρακατσουλιά, τα Γραικικά καρακιτσαριά, την Γραικική προπέτεια, την Γραικική ματαιδοξία, την Γραικική μικροαστίλα και νεοπλουτίλα, …

Εκάς οι βάρβαροι!

Όταν ο ήρωας θριαμβευτής των Πλαταιών, Παυσανίας, είτε εξαγορασμένος από τον Περσικό χρυσό είτε εξυφαίνοντας κάποιο σχέδιο καλής ή κακής προαιρέσεως, αδιάφορο, πρόδωσε την πατρίδα του, καταδικάστηκε με την ποινή του θανάτου εκτελεστέα αμέσως δια εντοιχισμού εντός του ναού όπου είχε καταφύγει ως ικέτης, και μάλιστα, με συμμετοχή όλων των πολιτών.

Θυμάστε ποιός τοποθέτησε τον πρώτο λίθο;

Η μητέρα του!

Όχι σαν τις Γραικές μάνες που ολημερίς άλλο δεν κάνουν από το να παραφουσκώνουν τα μάγουλα των παιδοβούβαλων με υποπροϊόντα, για να καταντήσουν να πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη από τα 10 τους, τα γραικάκια.

Και για να μην μακρηγορούμε: Μέσα σε μισό αιώνα οι άθλιοι Γραικοί κατέστρεψαν οριστικώς και αμετακλήτως την κοιτίδα των Ελλήνων και Ελληνοφρόνων όλης της πολιτισμένης ανθρωπότητας, το λεκανοπέδιο της Αττικής!

Αυτό τα λέει όλα!

Τώρα είναι η μοναδική και τελευταία ευκαιρία για αληθινή Ελληνική Επανάσταση -με ταυτόχρονο επανελληνισμό, εξελληνισμό, αποϊουδαιοποίηση και αποπροτενσταντοποίηση των Γραικών κατοίκων- εγείροντας ως μοναδική προσταγή την απελευθέρωση των Ελλήνων και του Έλληνος Λόγου, κατασφαγιάζοντας έως τρίτης γενεάς την ιστορική ανωμαλία που κατέλαβε την εξουσία από του Οθωμανούς -την επάρατο Γραίκικη άρχουσα κάστα- η οποία επί δύο αιώνες πολεμάει με νύχια και δόντια κάθε διαδικασία εκβιομηχάνισης-αστικοποίησης αυτής της χώρας.

Όσοι μεγαλοκαπιταλιστές ήθελαν να επιβιώσουν σε αυτήν την χώρα έπρεπε να ενσωματωθούν στην κάστα και να λειτουργούν στο μεν εσωτερικό με τους νόμους που η κάστα ορίζει, κατά το δε μέρος των συμφερόντων τους που δραστηριοποιείται σε ξένες χώρες, όπως λειτουργούν οι αστοί. Αφήνουν φυσικά τους μικρού και μεσαίου μεγέθους καπιταλιστές έξω από την κάστα, διότι κάποιο κορόιδο πρέπει να παράγει υπεραξία και να πληρώνει φόρους.

Οι Γραικογερμανική άρχουσα κάστα έχει οριστικά λάβει τις αποφάσεις της και προχωράει στην υλοποίησή τους:

Τάχιστος και οριστικός αφελληνισμός του Ενιαίου Ελληνικού Ιστορικοοικονομικού Χώρου με βαλκανιοποίηση-τιτλοποίηση δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και εξαγορά ή απαλλοτρίωση σε ευτελείς τιμές.

Συνακόλουθα, αντικατάσταση όλου του οικονομικού κορμού της χώρας με ξένα κεφάλαια και ξένα φθηνά εργατικά χέρια.

Οι Έλληνες θα εξαλειφθούν από προσώπου γης.

Οι Γραικύλοι δεν έχουν ανάγκη, πάλι θα επιβιώσουν.

Δεν θα πρέπει πάντως να αφήσουμε ασχολίαστη μια παγκόσμια αθλιότητα που διαπράττεται εις βάρος των Αρχαίων Ελλήνων, όταν δηλαδή τους αποκαλούν The Ancient Greeks …, αντί του ορθού, The Ancient Hellenes. Τότε όμως θα ετίθετο αυτομάτως το ερώτημα: Πού είναι οι Modern Hellenes; Και η απάντηση θα ήταν μία καυτή πατάτα στον κώλο όλου του σύγχρονου λεγόμενου πολιτισμένου ιουδαιοχριστιανογεννούς κόσμου:

Οι Modern Hellenes που ζούν σε όλα τα μέρη του κόσμου και κυρίως στην σημερινή Greece ευρίσκονται ακόμη υπό στυγνή κατοχήν από το τρισάθλιο εγκληματικό μόρφωμα γνωστό διεθνώς με το ορθό του όνομα, Γραικοί (Greeks) και είναι αυτοί που σε όλα τα άρθρα μας για ευκολία αποκαλούμε: «ελληνική άρχουσα κάστα» και που στο εξής θα αποκαλούμε: «γραικική άρχουσα κάστα» και σε ειδικές αναφορές: «γραικογερμανική άρχουσα κάστα».

Είναι αυτοί οι σύγχρονοι γενοκτόνοι που ουδόλως διαφέρουν από τον γενοκτόνο Μουσταφά Κεμάλ Πασά τον οποίο άλλωστε τιμούν και μιμούνται, ενώ σε κάθε δοθείσα περίσταση στο παρελθόν, αλλά περισσότερο από κάθε άλλη φορά σήμερα, αυτή η άρχουσα κάστα φροντίζει να τον ξεπεράσει, έχοντας μάλιστα ως απαθή θεατή της το βορβορώδες Διεθνές Δικαστήριο των λεγόμενων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έφθασε η έσχατη ώρα των Ελλήνων.

Τώρα είναι το Αληθινό 21:

Εκάς, οι βέβηλοι Γραικογερμανοί!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!!

Φλώρινα, 30 Ιουνίου, 2013

Παντελής Μιντεκίδης