ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΑΙΤΗΣΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ

τοῦ μοναχοῦ Γερασίμου Λευτεράτου,

ἀδελφοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀναργύρων Μελισσοτόπου Καστοριᾶς,

ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστορίας

κ.κ. Σεραφείμ

Σεβασμιώτατε Πατέρα καὶ Δεσπότη μου, νὰ ἔχω τὴν εὐχή Σας καὶ τὴν εὐλογία Σας.

Θὰ ἤθελα τὴ στιγμὴ αὐτὴ νὰ βρίσκομαι ἐνώπιόν Σας, νὰ Σᾶς φιλῶ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια, καὶ γονατιστός, μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς καὶ πολλῶν δακρύων, νὰ ζητήσω ἀπὸ ΕΣΑΣ, τὸν Πατέρα καὶ Ποιμενάρχη μου, ὁλοκάρδια Συγγνώμη καὶ Συγχώρηση γιὰ ὅσα διέπραξα, ἐνήργησα ἢ εἶπα εἰς βάρος Σας ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἤρθατε στὴν Καστοριὰ μέχρι σήμερα.

Μέχρι νὰ ἔλθει ἐκείνη ἡ ὥρα, τὴν ὁποία διακαῶς ἐπιθυμῶ, Σᾶς ζητῶ γιὰ δεκάτη τρίτη (13) φορὰ Συγγνώμη καὶ Συγχώρηση, ὄχι μὲ προσωπικὲς ἐπιστολές, ὅπως ἔκανα συνεχῶς τὰ δύο τελευταῖα χρόνια, ἀλλὰ ἐτούτη τὴ φορὰ μὲ ἀνοικτὴ δημόσια ἐπιστολή, διὰ τοῦ τοπικοῦ τύπου καὶ τῶν μέσων ἐνημέρωσης.

Σᾶς παρακαλῶ, ἐνώπιον τοῦ Ζωντανοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων· Σᾶς παρακαλῶ, ὡς γέροντας καὶ πολὺ ἄρρωστος· Σᾶς παρακαλῶ, ὡς ὁ ἐλεεινότερος τῶν ἀνθρώπων καὶ ὁ ἁμαρτωλότερος τῶν μοναχῶν, Συγχωρείστε με γιὰ ὅλα ὅσα διέπραξα, ἔγραψα ἢ εἶπα ἐναντίον Σας. Μετανοῶ γιὰ ὅλα. Κλαίω γιὰ ὅλα. Φταίω γιὰ ὅλα μόνον ἐγώ. Κανεὶς ἄλλος. Ἐγὼ ὁ ἐγωιστής, ὁ ὑπερήφανος, ὁ κακεντρεχής, ὁ ἐκκεντρικός, ὁ ὀργίλος καὶ θυμώδης, ὁ ὑβριστὴς καὶ παλιάνθρωπος, ὁ ἀνάξιος μοναχὸς Γεράσιμος.

Ἰδιαίτερα ζητῶ νὰ μὲ Συγχωρήσετε γιὰ τὴν πρόστυχη ἐκείνη ἐπιστολὴ ποὺ Σᾶς ἔστειλα στὶς 18-2-2011, γιὰ τὴν ὁποία ἔχω κλάψει πολύ, ἔχω χτυπήσει τὸ κεφάλι μου καὶ τὸ στῆθος μου πολλὲς φορές, καὶ ἔχω ἐλεεινολογήσει τὸν ἑαυτό μου γιὰ τὴν κεφαλλονίτικη τρέλλα ποὺ κουβαλάω. Ὅμως, Εσείς, ὡς φιλεύσπλαχνος Πατέρας μὲ τὴν μεγάλη καρδιά, ποὺ ξέρει νὰ ἀγαπᾶ καὶ νὰ συγχωρεῖ, Σᾶς ἱκετεύω γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ Συγχωρείστε με. Ἐγὼ δέ, ὅπως ἐπανειλημμένα Σᾶς ἔγραψα, τὴν ανακαλώ, τὴν αποκηρύσσω καὶ τὴν αποπτύω ὡς ψευδῆ καὶ προσβλητική, χυδαία καὶ ἀνυπόστατη, βρώμικη καὶ αἰσχρή, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος, ἀπὸ τὴν πρώτη λέξη μέχρι τὴν τελευταία.

Σεβασμιώτατε Πατέρα καὶ Δεσπότη μου, τὰ πόδια μου δὲν μὲ κρατοῦν, τὰ χέρια μου τρέμουν, τὸ κορμί μου φθείρεται, τὰ μάτια μου δὲν βλέπουν, ἡ γλώσσα μου τραυλίζει, τὰ σπλάχνα μου φλέγονται, ἡ καρδιά μου πάει νὰ σπάσει, δὲν ξέρω τί μὲ περιμένει. Γιὰ τὸν Θεό, τὸν Ὁποῖο λατρεύω καὶ προσκυνῶ ἀπὸ βρέφους, ζητῶ Συγχώρηση ἀπὸ Εσάς τὸν Ἅγιο Πατέρα καὶ Ποιμενάρχη, ἐγὼ ὁ ἁμαρτωλός, ὁ τρισάθλιος καὶ τλήμων μοναχὸς Γεράσιμος.

Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου· οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

Μὲ τὴν εὐχή Σας

ζητῶντας καὶ πάλιν καὶ πολλάκις Συγγνώμη

Μοναχὸς Γεράσιμος Λευτερᾶτος