Δύο λόγια για τη χώρα του λιγνίτη και του Πτολεμαίου, την Εορδαία, την ενεργειακή καρδιά της πατρίδας μας. Αναπόσπαστο μέρος αυτής και το Αμύνταιο και το λεκανοπέδιο της Φλώρινας.

Με αφορμή την ενημέρωση των δημοτών, από το δήμαρχο του Αμυνταίου, κ.  Ιωσηφίδη, για το μείζον θέμα για τον τόπο μας, αυτό της ενέργειας. Το θέμα της ενέργειας για πολλά   χρόνια δεν απασχολούσε κανέναν, θεωρούνταν δεδομένο ότι η δραστηριότητα της ΔΕΗ στην περιοχή μας θα είναι αέναη, προσφέροντας πολλές θέσεις  εργασίας και δυνατότητες βιομηχανικής επιχειρηματικής ανάπτυξης.  Επίσης  συμβάλλοντας

καθοριστικά στο ΑΕΠ της περιοχής μας ακόμη κι αν εμείς δεν πράξουμε το παραμικρό για να μη χαθεί αυτό το μέγα  πλεονέκτημα  του τόπου μας. Αν μιλούσε κανείς για τη μελλοντική δραστηριότητα  της ΔΕΗ  όχι μόνο  δεν ενδιέφερε κανέναν,  αλλά θεωρούνταν και γραφικός. Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αυτό θα θίξει την Πτολεμαΐδα και όχι το Αμύνταιο (είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορεί να βρέχει στο σπίτι του γείτονα χωρίς να επηρεάζει τους ίδιους). Αγνοώντας  ότι τα συμφέροντα της περιοχής είναι κοινά, και, κοινή είναι και  η μοίρα του τόπου μας. Άλλοι πάλι που δεν εργάστηκαν οι ίδιοι ή κάποιο μέλος της οικογένειας τους ασχέτως αν οι  επιχειρήσεις τους δούλευαν και με τους καλούς μισθούς των άμεσα ή έμμεσα εργαζομένων στη ΔΕΗ ήταν παντελώς αδιάφοροι και ας τους είχε τιμήσει ο κόσμος με την ψήφο του. Άντε  να πείσεις κάποιον που πολιτεύεται από οικογενειακή  παράδοση και ειδικά αν ανήκει στους τελευταίους , ότι το μέλλον  αυτού του έρμου τόπου, όπως και τόσα χρόνια είναι στενά συνυφασμένο   με τη δραστηριότητα της ΔΕΗ.  Πολιτικοί,  τοπικοί άρχοντες και  παράγοντες  αναλώθηκαν στις μεταξύ των έριδες,  την κρισιμότερη και καθοριστικής σημασίας προηγούμενη δεκαετία, ενώ στη  βιομηχανική περιοχή της Αττικοβοιωτίας   ξεφύτρωναν  οι μονάδες με καύσιμη ύλη το φυσικό αέριο σαν τα μανιτάρια, που θα μπορούσαν να είχαν γίνει εδώ ή τουλάχιστον κάποιες από αυτές. Είναι αυτές οι μονάδες που θα αντικαταστήσουν  τους ΑΗΣ της λιγνιτικής  περιοχής μας με ότι αυτό  συνεπάγεται . Και αυτό θα είχε καταστεί δυνατό  αν φυσικά επιδιωκόταν (εξηγώ παρακάτω τι εννοώ). Είναι  μια μάχη που ποτέ δε δόθηκε. Αυτά συνέβησαν διότι οι υπαίτιοι των σημερινών αδιέξοδων  και αυριανών οικονομικών δυσχερειών  του τόπου μας, δε στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αρκετοί  είδαν  την ενασχόληση τους με τα κοινά ως μέσον κοινωνικής καταξίωσης ή ενδεχομένως  ακόμα χειρότερα  όχι μόνον αυτό. Πολλούς  από αυτούς δεν μπορούσες να τους πλησιάσεις ( αν δεν ήσουν δικός τους) για να εκφράσεις την άποψη σου και τις ανησυχίες σου. Εκτός των άλλων γνώριζαν τα πάντα και είχαν τη θεία χάρη του αλάθητου. Πώς να μη νιώθουν έτσι όμως με τόσους κόλακες  γύρω τους. Εκτός τούτου οι φρουροί της επανάστασης παραμόνευαν παντού και κρατούσαν καλά  τα στενά. Απρόσιτες και απρόσβλητες οι ιδέες τους στο δικό τους κάστρο. Θεωρώ περιττό το παραμικρό σχόλιο για τους κομματάρχες και τις ομάδες των. Σαν τα σάπια μπαούλα δέσποζαν  στο μέσον του σαλονιού σε ένα σπίτι που άρχισε να γκρεμίζει. Η εξουσία για την εξουσία. Ο γράφων όπως και άλλοι, όχι σπουδαίοι πολίτες με τρανές επαγγελματικές  ιδιότητες δεν έπαψαν ποτέ να ομιλούν για το μείζον θέμα της δραστηριότητας της ΔΕΗ σήμερα, και για το  αύριο,  από την προεκλογική  περιόδου του 2006, τότε που πολλοί γίνονταν μικροί με του μικρούς  και  άλλα  τέτοια . Η φωνή του απλού πολίτη  μπροστά στους υπερφίαλους  τις  πολιτικής και των  τοπικών αρχόντων   πολλές φορές  μοιάζει  να είναι <<φωνή βοώντος εν τη ερήμω>>. Προσωπικά αρνούμαι  να πιστέψω ότι κάποιοι  δε γνώριζαν ή δεν έβλεπαν τα μαύρα σύννεφα που πλησιάζουν απειλητικά τον τόπο μας. Είναι όμως το θέμα δύσκολο,  πολύπλοκο  και πολύπλευρο και έτσι αφέθηκε  στη  μοίρα του. Θεωρήθηκε για άλλη μία φορά το γνωστό: <<ότι είναι να γίνει θα γίνει>>.                                                                                                  Φυσικά η κριτική  για να  είναι  εποικοδομητική  θα  πρέπει να συνοδεύεται από προτάσεις και αυτές καταθέτω όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα.                                                                                                                                            Αυτά έγιναν, το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και στο εξής .                                                   Καταρχήν είναι ιδιαίτερα  θετικό  το γεγονός αυτό  της  κινητοποίησης του δημάρχου του Αμυνταίου για την ενημέρωση και την ενεργοποίηση  των δημοτών σε όλη την επικράτεια του δήμου. Η ενημέρωση δεν αφορά μόνον  τις  περιοχές  που έχουν πληγεί κατά το παρελθόν αλλά είναι υπόθεση όλων. Όμως η ενεργοποίηση του συνόλου των δημοτών  προσκρούει στο ότι με το ισχύων καθεστώς των προσλήψεων  δια των ζωνών, οι ΑΗΣ και τα ορυχεία έχουν καταστεί   κοινοτικές  επιχειρήσεις,  αποκλείοντας  τους δημότες  όλης της υπόλοιπης επικράτειας του δήμου από τη διεκδίκηση  μιας θέσης  εργασίας .  Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην απαραίτητη  συνοχή των δημοτών απέναντι στο μείζον  πρόβλημα.  Τούτες οι στρεβλώσεις θα καταστήσουν το πρόβλημα της  περιοχής μας  σε πρόβλημα μερικών. Και αυτό, με καταστρεπτικές συνέπειες για όλους μας.  Διότι ενώ  θα μεθοδεύεται και θα μπαίνει   σιγά σιγά το νερό στο αυλάκι για την παύση της λειτουργίας  των λιγνιτικών  μονάδων της περιοχής μας, εμείς εδώ θα είμαστε διαιρεμένοι σε ευνοημένους  και μη. Και αυτό είναι ιδιαίτερα λυπηρό.  Θα χαθούν τα πάντα και θα  γίνει η περιοχή μας : <<κρανίου τόπος>>. Ανεξαρτήτως  του τι συμβαίνει σήμερα το μέλλον θα είναι κοινό για όλους : ο μαρασμός.   Ήδη γίνονται συζητήσεις και σχέδια για την αντικατάσταση της ισχύος περί του 45% που παράγεται στην περιοχή μας (και όταν λέω περιοχή μας εννοώ το σύνολο της ενεργειακής περιοχής, δηλαδή τις περιφερειακές ενότητες Κοζάνης και Φλώρινας) σήμερα, και άλλοτε το 75%,από άλλες μονάδες  μη ρυπογόνες   που δε θα γίνουν εδώ ενώ υπάρχουν οι προϋποθέσεις.  Όλα αυτά φυσικά μέχρι το 2020, και μετά; Για να ανατραπούν όλα αυτά τα καταστροφικά σχέδια θα πρέπει να υπάρχει  μια πανστρατιά του συνόλου της ενεργειακής περιοχής μας (περιφερειακές ενότητες Κοζάνης και Φλώρινας) των πολιτικών και όλων των τοπικών αρχόντων και  παραγόντων ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης ή προέλευσης του καθενός. Οι σημερινοί  και αυριανοί βουλευτές  μαζί με τους τοπικούς άρχοντες θα πρέπει να επιδιώξουν την  επιμήκυνση της ζωής και λειτουργίας των λιγνιτικών  μονάδων πέραν του 2020. Οι παλιοί βουλευτές με την εμπειρία  και τις γνωριμίες τους,  μαζί με τους νέους και τους από εδώ θα πρέπει να δώσουν μια μάχη χωρίς πρόσκαιρες εντυπώσεις  και πολιτικά οφέλη,  έναν αγώνα δρόμου μεγάλης διάρκειας, φυσικά πολυετή.                                                                                              Στο μεγάλο ερώτημα  μα πως μπορεί να επιμηκυνθεί  η λειτουργία των ρυπογόνων λιγνιτικών μονάδων τις περιοχής μας;                                                                                                 Η απάντηση είναι με την αλλαγή των φίλτρων και αν αυτό δεν αρκεί τότε ας εφεύρουμε εμείς καλύτερα φίλτρα και με άλλους τρόπους που ενδεχομένως θα προκύψουν μετά από τεχνολογικές έρευνες στο υφιστάμενο ΤΕΙ της δυτικής Μακεδονίας  και σε παράρτημα του πολυτεχνείου που μπορεί να εγκατασταθεί εδώ  για τον παραπάνω λόγω σε συνεργασία με τους εμπειρότατους  μηχανικούς της ΔΕΗ.                                                                                                Να γίνει η δυτική Μακεδονία τόπος τεχνολογικής αιχμής.                                                                                            Να γίνει ο τόπος μας κέντρο ανάπτυξης καινοτόμων τεχνολογιών για τη βαριά βιομηχανία ικανή να προσελκύσει  και άλλες βιομηχανικές μονάδες μέσα στο πλαίσιο ξένων επενδύσεων που είναι απαραίτητες   για τη χώρα. Ότι είναι για τους Χιώτες τα καράβια είναι και για εμάς η βιομηχανία. Ας  στείλουμε ένα μήνυμα έξω για τον τόπο μας σε όσους θέλουν να επενδύσουν στη βιομηχανία στη χώρα μας. Είναι καιρός να πάψει η περιφέρεια να περιμένει ως μάνα εξ ουρανού τα πάντα από το κέντρο.                                                                                        Και όλα αυτά φυσικά μέσα στο πλαίσιο της πολυπόθητης ανάπτυξης της χώρας μας. Είναι η ώρα να αποδείξουν ο περιφερειάρχης και  οι εφτά (7) νυν και αυριανοί  βουλευτές και τοπικοί άρχοντες ότι μπορούν να επιτύχουν το ακατόρθωτο και οι επιστήμονες ( ερευνητές) ότι είναι άξιοι του ονόματος τούτου.  Αν  το κέντρο αποφάσεων της Αθήνας το εννοεί  ότι το βάρος της ανάπτυξης πρέπει να δοθεί στην περιφέρεια και όχι στη βιομηχανική περιοχή της Αττικοβοιωτίας   που συνεχώς μεγαλώνει, ήρθε η ώρα να το κάνει πράξη. Άλλωστε από εδώ θα πρέπει να περνούν οι αγωγοί φυσικού αερίου που θα προμηθεύουν  τα βορειοδυτικά βαλκάνια  καθιστώντας μας  έτσι ενεργειακό κόμβο και στο μέλλον (αυτό είναι και εθνικής σημασίας για το σημαίνον ρόλο της πατρίδας μας στα ενεργειακά θέματα των βαλκανίων) . Στόχος να μην κλείσει καμία  μονάδα πριν από την εξάντληση και του τελευταίου κυβικού λιγνίτη. Έχομε σιδηρόδρομο,  έχομε την πείρα ως εργαζόμενοι στα εργοτάξια  και βιομηχανική νοοτροπία, έχομε ένα άριστο νοσοκομειακό κέντρο. Αυτό που μας λείπει  είναι η πίστη στις δυνάμεις μας και η βούληση.  Δεν υπάρχουν δύο περιφερειακές  ενότητες παρά μία περιοχή, αυτή της ενέργειας και ένας  κοινός  αγώνας.                                                                                                                                       Αν ο γράφων είναι ονειροπόλος τότε ας  γίνουν οι ιθύνοντες  πραγματοποιοί.                                                                                                               .                           .                                                                                                                                                                       Δε κρίνονται άνθρωποι   αλλά πεπραγμένα.  Η παρούσα επιστολή έχει στόχο μόνον την αφύπνιση  συνειδήσεων.                                                                                                           

                                                                                                Δομακής  Μιχαήλ     19 Απριλίου 2012.