Η αρχή της μεγάλης σφαγής

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει, μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους, να διαμορφώσουν τη δική τους συμμαχία στη γραμμή: Τέλος οι θυσίες για την κρίση και το χρέος που δημιούργησε με τα κέρδη και τις φοροαπαλλαγές της η πλουτοκρατία. Τώρα πρέπει να εμπιστευθούν το ΚΚΕ, που έγκαιρα, άφοβα....

και τεκμηριωμένα τους προειδοποίησε γι' αυτά που ζουν σήμερα και δικαιώθηκαν πλήρως οι θέσεις και οι εκτιμήσεις του.

     Οι 30.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2011, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, είναι μόνο η αρχή της μεγάλης σφαγής. Έρχονται κι άλλες 200.000 απολύσεις μέχρι το 2013. Τα μέτρα της κυβέρνησης στοχεύουν στο ξερίζωμα κάθε εργασιακού, μισθολογικού, ασφαλιστικού δικαιώματος. Στην κυριολεξία τσακίζουν κάθε έννοια σταθερού εργάσιμου χρόνου, σταθερής μόνιμης εργασίας, κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

     Από τις μαζικές απολύσεις, τη δραστική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, θα είναι τραγικές συνολικά για τα εργατικά λαϊκά στρώματα. Η κατάσταση στην Υγεία θα γίνει επικίνδυνη, οι μηχανισμοί πρόληψης - πρόνοιας θα εξαφανιστούν, παιδικοί σταθμοί θα κλείσουν, σχολεία θα υπολειτουργούν και κρίσιμοι τομείς για την προστασία της ζωής, του περιβάλλοντος, θα σβήσουν ή θα παραδοθούν σε αετονύχηδες.

     Οι διαχωρισμοί που επιχειρούν να διαμορφώσουν η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο Καρατζαφέρης σε εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, – παλιούς και νέους, αορίστου χρόνου και μόνιμους, του στενού και του ευρύτερου, με ΑΣΕΠ και χωρίς ΑΣΕΠ, – δεν πρέπει να περάσουν. Οι απολύσεις και η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα δεν γίνονται για λόγους δικαιοσύνης και το «καλό της κοινωνίας», όπως ισχυρίζονται, αλλά για να προστατευθούν τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι δίκαιες και προς όφελος του λαού. Καμιά κατηγορία - και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα -    δεν πρόκειται να εξαιρεθεί από το μαχαίρι των απολύσεων, το τσεκούρι των περικοπών, με εξαίρεση μια μικρή κατηγορία που θα απολαμβάνει διευθυντικά προνόμια, γιατί θα ηγείται της εκτέλεσης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

     Για τις απολύσεις και τη σφαγή των δημοσίων υπαλλήλων είναι τεράστια η ευθύνη της ΝΔ. Πρόταση της ΝΔ είναι οι εφεδρείες - απολύσεις.

     Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες σε όλο το δημόσιο τομέα δεν πρέπει να δεχτούν καμία εφεδρεία ή απόλυση. Μέσα από τον οργανωμένο συλλογικό τους αγώνα μπορούν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους, να αποτρέψουν τα χειρότερα που έρχονται. Να απαλλαγούν από τα ψέματα και τις αυταπάτες που εδώ και χρόνια καλλιέργησαν τα αστικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Συνειδητά τους έκρυβαν τις αποφάσεις της ΕΕ και τα σχέδια ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Συνειδητά τους κρύβουν τις αιτίες της κρίσης και των αντεργατικών μέτρων.

     Κανένας κλάδος, καμιά κατηγορία εργαζομένων δεν μπορεί να εμποδίσει, δεν μπορεί να αποκρούσει τη λαίλαπα μόνη της, γιατί απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους βρίσκονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, η ΕΕ και τα κόμματά τους. Οι θεωρίες για τον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό του κράτους δεν έχουν ως κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες αλλά ένα και μόνο κριτήριο: Να γίνει το κράτος ακόμα πιο αποτελεσματικό για την κερδοφορία των λίγων, πιο αυταρχικό, πιο απολυταρχικό. Είναι ένα ακόμα δείγμα ότι το καπιταλιστικό σύστημα γίνεται ακόμα πιο βάρβαρο, πιο καταπιεστικό. Τίποτα πια δεν μπορεί να προσφέρει στους εργαζόμενους. Δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο, ούτε να γιατρευτεί από τις κρίσεις, τη φτώχεια, τους πολέμους που γεννά.

     Χρειάζεται τώρα πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο παρεμπόδισης των βάρβαρων μέτρων, διεκδίκησης σταθερής και μόνιμης εργασίας με σύγχρονα δικαιώματα για όλους. Λαϊκή συμμαχία αντεπίθεσης για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους.

     Για να σωθεί ο λαός από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να ζήσει καλύτερα, για να υπάρξει δρόμος ανάπτυξης προς όφελός του απαιτείται κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, των μεγάλων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της ενέργειας, του ορυκτού και φυσικού πλούτου, ριζικές αλλαγές και στην οικονομία και στο επίπεδο της εξουσίας, με το λαό πρωταγωνιστή.